Усходняя Беларусь: Мінск - Дудуткі - Магілёў - Буйніцкае поле - Гомель (3 дні)

Музейны комплекс старадаўніх народных рамёстваў і тэхналогій «Дудуткі»

Прывакзальная плошча Плошча Незалежнасці Праспект Незалежнасці Плошча Свабоды Мінскае замчышча Траецкае прадмесце Востраў мужнасці і смутку Спартыўны комплекс Мінск-Арэна Нацыянальная Бібліятэка Беларусі

Тысячу раз меў рацыю Н.В.Гогаль, напісаўшы, што "тэатр нічуць не цацка і зусім не пустая рэч, калі прымеш у меркаванне тое, што ў ім можа змясціцца раптам натоўп, і што ўвесь гэты натоўп, ні ў чым не падобная паміж сабой, можа раптам патрэсціся адным узрушэннем, зарыдаць аднымі слязьмі і засмяяцца адным усеагульным смехам. Гэта такая кафедра, з якой можна шмат сказаць свету дабра". Так лічыць і ўвесь склад Магілёўскага Драматычнага тэатра, змесцаванага ў будынку пабудаваным менавіта для яго. У Магілёўскім тэатры спяваў Шаляпін, гуляў Рахманінаў, апладыраваў Мікалай II, прымаў парады Калчак, Калінін і Дзяржынскі. Рэкамендуем больш даведацца пра яго і Вам.

Пляц зорак – сапраўды дзіўнае месца не толькі для Магілёва. Гэта адзіны ў свеце помнік астролагу. Ён стаў несумнеўным упрыгожваннем гістарычнай часткі горада. “Астролаг” выкананы па праекце выбітнага беларускага скульптара Уладзіміра Жбанава. Вакол яго 12 крэслаў са знакамі задыяка – не забудзьцеся прысесці “на свой знак” і загадаць самае запаветнае жаданне. А пасля - на час перанесціся ў Галівуд – прагуляцца па мясцовых Прысадах славы і азнаёміцца з самымі вядомымі і выбітнымі імёнамі Магілёўшчыны.

Магілёўская ратуша – адна з нешматлікіх захаваных у Беларусі. Яна стала знакам волі і незалежнасці не толькі для жыхароў сярэднявечнага Магілёва, але і для ўсіх наступных пакаленняў гараджанаў. Не раз яна абвальвалася недабудаваная, але ўсе ж узвысілася над горадам у 1698 годзе. Менавіта тут засядаў гарадскі магістрат, сюды месцічы неслі «смецце з хаты», жонкі прыводзілі мужоў, каб на Евангелле даць «замову ад п'янства». На назіральную пляцоўку ратушы падымалася імператрыца Кацярына II, аўстрыйскі імператар Франц-Іосіф II. Тут у 1917 годзе ад пасада зрокся Мікалай II. Знакам гаркаты і страты яна адзначыла сябе наўмысным выбухам у мірны час. Але нават пасля яго, у 1993 годзе, то, што трывала зрабілі прадзеды, было адбудавана. Як склаўся лёс знака горада сёння? Даведаемся падчас экскурсіі.

Беларуская этнаграфічная вёска XIX стагоддзя – гэта прыгожая і дагледжаная тэрыторыя, горад майстроў, вытанчаны дызайн, брукаваныя дарожкі, экзатычныя дрэвы і кветкі. Гэта месца, дзе вы пазнаёміцеся з рамёствамі і побытам местачкоўцаў XIX стагоддзя. Вы даведаецеся, як за лічаныя секунды кавалак гліны ператварыць у твор мастацтва, як прымусіць кідаў і дрэва знайсці мудрагелістую форму, наколькі карпатлівая праца майстроў гафту і якая праўдзівая каштоўнасць «вышыванак». Прадукцыю майстроў Вы можаце набыць на памяць.

Буйніцкай падлозе - яго пісьменнік Кастусь Сіманаў абсікаў у сваім рамане «Жывыя і мёртвыя». Тут праходзіў пярэдні край савецкай абароны. Менавіта праз Магілёў група нямецкага войска «Цэнтр» скіроўвалася на Маскву, плануючы арганізаваць у Магілёве перавалачны пункт. Доўгіх 2 тыдні ў разы якія саступаюць абаронцы горада супрацівіліся ворагам, значна змяніўшы ход вайны. Нямецкія войскі ў страху маўчалі пра паразу, сказаўшы, што горад даўно захоплены. Пазней Магілёў назавуць «бацькам Сталінграда». А які знаходзіўся тут, тады вайсковы карэспандэнт, а пазней вядомы пісьменнік Сіманаў адпісвае развеяць тут свой пыл. Сёння на месцы танкавых бітваў створаны мемарыял, што захоўвае памяць вайсковых гадоў.

Гомельскі Чыгуначны вакзал сустракае гасцей горада святочным знешнім абліччам і вытанчанымі інтэр'ерамі. Толькі пераступіўшы яго парог, Вы забудзецеся пра стомленасць і клопаты – Вы апынецеся ў пышных пакоях палаца. Будынак Чыгуначнага вакзала Гомеля знайшоў сваё месца ў Дзяржаўным спісе гісторыка-культурных каштоўнасцяў Рэспублікі Беларусь у 2003 годзе. Будзе цікава даведацца і пра жыццё чыгуначнікаў Гомеля – бо гэта асобная частка ў гісторыі горада, насычаная падзеямі і цікаўнымі фактамі.

Гомельская Мікалаеўская царква пабудавана ў 1904 годзе з блаславення Іаана Крандшадтскага і княгіні Ірыны Паскевіч Эрыванскай.
Быў час, калі святыня выкарыстоўвалася як клуб і магазін, набажэнствы тут аднавіліся падчас Вялікай Айчыннай вайны. На сённяшні дзень пры храме арганізавана нядзельная школа і бібліятэка, заснаваны мужчынскі манастыр, а побач з галоўнай царквой пабудавана надвратная царква св. Дзіянісія Раданежскага.
Цікава ўнутранае ўбранне храма - тут знаходзяцца міратачывы абраз св. Мікалая і ікона св. праведнага Іаана Кармянскага з часцінкай мошчаў.

У другой палове XVIII стагоддзя імператрыца Кацярына II падарыла Гомель рускаму вайскаводу Румянцаву за заслугі перад бацькаўшчынай. Менавіта тады там, дзе срабрыцца Сож, пачалася гісторыя пышнага палаца, які захапляе жыхароў і гасцей горада дагэтуль. Ён быў пабудаваны па праекце таго ж архітэктара, што ўзвёў Казанскі сабор і Александра-Неўскую лаўру ў Санкт-Пецярбургу – І. Старова. У XIX стагоддзі палац выкупіў вядомы рускі вайскавод Паскевіч, які з трапятаннем ставячыся да яго, працягнуў будаванне комплексу. І на экскурсіі Вы наведаеце пышны архітэктурны і паркавы ансамбль, які ўвабраў у сябе лепшыя тэндэнцыі моды XVIII-XIX стагоддзяў і ўнікальныя калекцыі, а таксама ўбачыце велічны Петрапаўлаўскі Сабор, капліцу-пахавальню і адзін з лепшых паркаў Беларусі.

Веткаўскі музей стараверства і беларускіх традыцый ім. Ф.Г. Шклярава - музей, у аснову якога лягла асабістая калекцыя Фёдара Рыгоравіча Шклярава - ураджэнца Веткі, выхадца з стараверскага роду, самадзейнага мастака і калекцыянера мясцовай даўніны, які і стаў першым дырэктарам музея. Экспазіцыя прадстаўлена аб'ектамі культуры і творчасці некалькіх народных традыцый, галоўным чынам, Веткаўскіх старавераў.
Музей узнагароджаны спецыяльнай граматай «За захаванне і адраджэнне традыцый», спецыяльнай прэміяй прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у намінацыі «Музейная справа».