Востраў мужнасці і смутку

Востраў мужнасці і смутку (Востраў слёз) — помнік воінам-інтэрнацыяналістам. Адкрыты на штучным востраве каля Траецкага прадмесця 3 жніўня 1996 году. Скульптар Ю. Паўлаў, архітэктар М. Каралёў, Т. Каралева-Паўлава, В. Лапцэвіч, Г. Паўлава, А. Паўлаў, Д. Хамякоў.

Просьба ўрада Афганістана аб уводзе савецкіх войскаў у Афганістан была звязана з палітычным крызісам пасля рэвалюцыі 1978 г. У СССР было абвешчана, што гэта выклікана імкненнем ўмацаваць бяспеку СССР. У выніку так званы «абмежаваны кантынгент» апынуўся уцягнутым у ваенныя дзеянні амаль на 10 гадоў.

У мемарыяльны комплекс уваходзяць закладной валун з абразом, помнік-капліца, скульптура анёла-захавальніка, памінальны стол і валуны з назвамі афганскіх правінцый, дзе гінулі беларускія салдаты.

У аснову галоўнага помніка пакладзены першапачатковае аблічча храма Еўфрасінні Полацкай, такі, якім ён быў у ХII сталецці. Еўфрасіння Полацкая з'яўляецца святой і для каталікоў, і для праваслаўных.

На кованых браме, якія вядуць унутр помніка - выява гербаў найбуйнейшых беларускіх гарадоў і гарадоў, якія адыгралі асаблівую ролю ў развіцці беларускай культуры: Мінск, Магілёў, Полацк, Нясвіж, Гомель, Віцебск, Брэст, Гродна. Усярэдзіне — чатыры алтара.

Задуманы як помнік воінам, якія загінулі ў Афганістане, мемарыял стаў помнікам сынам і дочкам Беларусі, загінуўшым у розныя стагоддзя, на чужой зямлі, пад чужымі сцягамі, у чужых войнах.