Легенда "Залатая горка"

Залатая Горка ў Мінску – месца, акутанае легендамі, кожная з якіх адлюстроўвае ўнікальную гісторыю.

Паводле адной з легенд, пагорку далі такую назву з-за ярка-жоўтага лісця, якое восенню густа пакрывала яго схілы, ствараючы ўражанне залатога пакрыцця.

Іншая легенда распавядае пра разбойнікаў, якія хаваліся ў лесе на горцы. Яны рабаваўлі падарожнікаў і хавалі свае скарбы ў гушчары. Лічылася, што на пагорку схавана мноства скарбаў, за што яго і назвалі «залатым».

Найбольш распаўсюджаная версія звязана з касцёлам святога Роха. Падчас эпідэмій XVII стагоддзя мінчане звярталіся да святога за абаронай. Паводле легенды, пасля заканчэння адной з эпідэмій быў арганізаваны збор ахвяраванняў: гараджане стварылі «залатую горку» з манет, на якія пазней пабудавалі касцёл, вядомы як Залатагорскі.