Мінск спартыўны

Гісторыя стадыёна Дынама ў Мінску пачалася з сумнай ноты – для будаўніцтва, па старажытных пахаваннях старадаўніх габрэйскіх могілак пусцілі бульдозеры, а надмагільныя пліты цынічна выкарыстоўвалі для ўсталёўкі бардзюраў – адбылося гэта ў 1930-х гадах. Ужо праз 4 гады з'явіўся галоўны стадыён горада. Не раз ён разбураўся і аднаўляўся, прымаў спартоўцаў і заўзятараў, удзельнікаў летніх Алімпійскіх гульняў 1980 гады. Цяпер стадыён знаходзіцца на сур'ёзнай рэканструкцыі, ад ранейшага комплексу захавалася толькі рэльефная аркада па перыметры. Да адкрыцця рыхтуецца пляцоўка, якая адпавядае 4 зоркам УЕФА.

Многія мінчукі помняць гэты будынак як Дом фізкультуры з гучнай назвай «Працоўныя рэзервы» - тут выхоўвалі фізічна здаровае папаўненне працоўнага класа. Сёння гэта Рэспубліканскі цэнтр фізічнага выхавання і спорту навучэнцаў і студэнтаў – ужо з ранняга дзяцінства ці ў студэнцтве дзеці могуць далучыцца да спартовай плыні Беларусі, зрабіць першыя крокі да аздараўлення ці пракласці свой шлях у вялікі спорт. Як паказвае досвед – магчымасць гэту дзеці актыўна скарыстаюць.

Дыпломны праект архітэктара Філімонава, які вельмі зацікавіў ужо дасведчанага архітэктара Мазурава сваёй навізной і арыгінальнасцю – менавіта так пачыналася гісторыя Рэспубліканскага Палаца спорту. Незадоўга да адкрыцця у Мінск заязджаў найвядомы ўва ўсім свеце мастак-манументаліст Фернан Лежэ, з жонкай беларускай, – яму вельмі спадабаўся палац. Майстар прапанаваў у падарунак сваю ўнікальную працу – пано для фасада. Аднак савецкая ўлада заходнюю культуру не ўспрыняла. Хай без пано, але вось ужо больш за 50 гадоў палац з'яўляецца адной з найбуйных пляцовак для спартовых спаборніцтваў, канцэртаў, фэстаў. А па яго прыкладзе пабудаваны Палацы спорту ў Вільнюсе, Чалябінску, Валгаградзе, Днепрапятроўску.

Футбольны манеж – гэта шматфункцыйны комплекс і крытае футбольнае поле. Гэта выдатная магчымасць для футбалістаў трэнеравацца і праводзіць матчы ў Беларусі ў любую пару года. Дзеці – наша будучыня, маленькія футбалісты – будучыня футбола. Таму больш за палову ўсяго гульнёвага часу на футбольным полі выкарыстоўваецца дзіцяча-юнацкай спартыўнай школай. Што ж датычыцца знадворнага аблічча манежа – ён заслугоўвае асаблівай увагі – гэта архітэктура «біялагічных формаў», якая выключае прастакутныя формы і куты, не ўласцівыя жывой прыродзе, і надае велізарнаму будынку пластычнасць і вытанчанасць.

Раз-пораз чуваць тут «Бела-сіні – самы моцны!» Дамашняя арэна ХК «Дынама» і адно з самых сучасных збудаванняў Еўропы, для правядзення міжнародных спартыўных і культурна-забаўляльных імпрэз – Шматфункцыйны культурна-спартыўны комплекс «Мінск-арэна». Архітэктар Валер Куцко стварыў унікальны помнік сучаснай архітэктуры – стылю хай-тэк. Сваёй прыгажосцю, дызайнам, функцыйнасцю арэна перасягае ўсе папярэднія спартовыя збудаванні Беларусі. З 2010 года яна стала пляцоўкай мноства сусветна-значных спартыўных спаборніцтваў і найбуйнай канцэртнай пляцоўкай. Побач змесцавана алея Спартыўнай славы і стэла «Трыумф».

Гэта месца, дзе пішацца гісторыя вялікіх і няпростых перамог – Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт фізічнай культуры. Проста назавём некаторых выпускнікоў, хоць іх тысячы. Лёгкаатлет, алімпійскі чэмпіён, бліскучы трэнер і рэкардсмен свету - Рамуальд Клім; трохразовы алімпійскі чэмпіён і шматразовы чэмпіён свету, змаганец вольнага стылю - Аляксандр Мядзведзь; чатырохразовая алімпійская чэмпіёнка і шматразовая чэмпіёнка свету ў фехтаванні на рапірах - Алена Бялова; адзін з лепшых гімнастаў усіх часоў і шасціразовы алімпійскі чэмпіён - Віталь Шчэрба; першая савецкая алімпійская чэмпіёнка па мастацкай гімнастыцы - Марына Лобач; алімпійскі чэмпіён і фрыстайліст - Аляксей Грышын, фрыстайліст і двухразовы алімпійскі прызёр у акрабатыцы - Зміцер Дашчынскі; найвядомая тэнісістка свету і экс-першая ракетка свету - Вікторыя Азаранка; алімпійскі прызёр у плаванні - Аляксандра Герасіменя; бліскучы прыклад спартыўнага гераізму, самааддачы, узаемадапамогі – алімпійскія прызёры па веславанні на канойэ-двойцы - Аляксандр і Андрэй Багдановічы.

Нацыянальная акадэмія тэніса – гэта акадэмія высокіх дасягненняў і перамог. Гэта 25 сучасных тэнісных кортаў – яны адпавядаюць высокім патрабаванням Міжнароднай тэніснай федэрацыі (ITF) і сталі пляцоўкай міжнародных прафесійных турніраў ITF серыі «Satellite», «Futures», турніраў Еўрапейскай тэніснай асацыяцыі (ETA), а таксама матчаў Кубка Дэвіса. Тут прайшла дарога чэмпіёнаў, якія памнажаюць славу Беларусі і тэніса па ўсім свеце: Максім Мірны, Уладзімір Валчкоў, Сяргей Цяцерын, Наталля Зверава, Вікторыя Азаранка, Таццяна Пучок, Вольга Барабаншчыкава, Вольга Гаварцова і іншыя.