Легенда "Паданне пра алмаз"

Паданне звязана з цудатворнай чынам іконы Божай Маці. Аднойчы, падчас вячэрняй службы адзін змардаваны, хворы стары ў лахманах маліўся больш старанна іншых, просячы заступніцтва і выратавання ў Прачыстай Маці - Святой Дзевы з Немаўлём. У яго не было ні прытулку - хата нядаўна згарэла, ні ежы, ні скарынкі хлеба для дзяцей. Заставалася адно - усё жыццё хадзіць з торбай па людзях, спадзеючыся на іх добразычлівасць. Ён апантана хрысціўся хворай рукой перад абразом і плакаў.

І тут здарыўся цуд. Калі ён у малітоўным парыве прыпаў сівой галавой да абраза, Божая Маці схілілася да пакутніка і ласкава прашаптала словы суцяшэння. Яна дастала дыямент з кароны сваёй срэбнай рызы і аддала старому. Затым зноў стала нерухомай для погляду навакольных. На выхадзе старога злавілі, і ён быў аддадзены пад суд за крадзеж дыямента. Але суд, улічваючы шматлікія сведчанні відавочцаў гэтага незвычайнага здарэння, вырашыў: алмаз пакінуць старому з наказам: ”... на будучы час ніякіх міласцяў ні ад Бога, ні ад святых не прымаць”.