Гісторыя развіцця
Заснаваны валынскім князем Уладзімірам Васільковічам у 1276 годзе. Было закладзена
селішча, узмоцненае ровам і валам, з 30-мятровай вежай.
У 1289 годзе Камянец быў
разбураны драгічынскім князем Юрыем Львовічам. З 1366 года ўваходзіў у склад
Вялікага княства Літоўскага, належаў князям Кейстуту, Вітаўту, Янушу
Мазавецкаму, Ягайлу. У 1376 годзе горад быў спалены крыжакамі.
З 1413 года - цэнтр павета. У 1503 годзе горад атрымаў магдэбургскае права і ўласны герб.
У 1795 годзе далучаны да Расіі. Да рэвалюцыі Камянец уваходзіў у Брэсцкі павет Гарадзенскай губерні.
З 14 красавіка 1921 года ўваходзіў у склад Польшчы па выніках Рыжскай мірнай дамовы 1921 года, пасля сканчэння Савецка-Польскай вайны.
З далучэннем Заходняй Беларусі да СССР 2 лістапада 1939 года, Камянец уваходзіць у склад БССР.
24 чэрвеня 1983 гады Камянец атрымаў статус горада.
Турыстычны патэнцыял
З якога б кірунку не набліжаліся да Каменца, заўсёды першым сілуэтам горада ўстае цагляна-чырвоная «Камянецкая Вежа» у сценах якой цяпер размясціўся музей. Зусім поруч з вежай знаходзіцца Свята-Сімяонаўская царква, якая ўзнімаецца ўвысь , яна была пабудавана ў 1912-1914 годзе на высокім узгорку. Непадалеку знаходзіцца Камянецкая дзяржаўная гімназія. Яшчэ адна славутасць горада - Камянецкі касцёл Пятра і Паўла.
