Гісторыя развіцця
Першае пісьмовае згадванне аб Бешанковічах датуецца 1447 г., або 1460 г. (у залежнасці ад крыніцы). Навукоўцы мяркуюць, што праз мястэчка па Заходняй Дзвіне праходзіў знакаміты гандлёвы шлях «з варагаў у грэкі». Прыблізна ў 1490 г. вялікі князь літоўскі Казімір Ягелончык падарыў маёнтак Бешанковічы ў нашчадкавае валоданне князю Сакалінскаму. Бешанковічы з'яўляліся вотчынай князёў Друцкіх-Сакалінскіх на працягу больш чым 100 гадоў. Да 1504 г. Бешанковічы ўваходзілі ў склад Полацкага княства, а пасля гэтай даты ў склад Вялікага княства Літоўскага.
З пачатку XVII стагоддзя ў Бешанковічы пачалі масава перасяляцца яўрэі, якія пасля склалі большую частку насельніцтва вёскі. У 1630 г. Бешанковічы купляе віленскі ваявода Леў Сапега, пры якім пачынаецца актыўнае развіццё: вёска атрымлівае статус мястэчка, а ў Бешанковічах пачынаюць ўзводзіцца мураваныя дамы. У XVII ст. у мястэчку была пабудавана адна з найбуйнейшых прыстаняў на Заходняй Дзвіне, што патэлефанавала адпраўляць тавары па рацэ ў Рыгу і назад. У Бешанковічах штогод праходзілі два буйных кірмаша, на якія з'язджалася да 5000 чалавек як з тэрыторыі сучаснай Беларусі, так і з Расіі і Заходняй Еўропы. У канцы стагоддзя мястэчка пераходзіць ва ўласнасць роду Агінскіх.
Падчас Паўночнай вайны (1700-1721 гг.) У 1708 г. у Бешанковічах кватараваліся войскі Пятра I. Расійскі цар тройчы наведваў Бешанковічы. У выніку Першага падзелу Рэчы Паспалітай 1772 г. задзвінская частка горада адышла да Расійскай імперыі. Астатняя частка горада канчаткова ўвайшла ў склад Расіі ў 1793 г. пасля Другога падзелу. У 1783 годзе ўладальнікамі Бешанковічаў (па левай частцы Заходняй Дзвіны) становяцца Храптовічы, якія валодалі мястэчкам да пачатку XX стагоддзя.
Падчас вайны 1812 г. у Бешанковічах размяшчалася французская армія і штаб Напалеона. Акрамя гэтага, у ваколіцах мястэчка адбылося некалькі сутыкненняў паміж французскімі войскамі пад камандаваннем маршала Мюрата і рускай арміяй Барклая дэ Толі. Ад французаў Бешанковічы былі вызваленыя 20 кастрычніка 1812 г.
У другой палове XIX стагоддзя Бешанковічы былі ўжо даволі буйным і развітым горадам. У мястэчку функцыянавалі народная вучэльня, два гарбарні, а таксама бровар, заснаваны яшчэ ў 1780 годзе М.Огінскім. Гэты бровар лічыўся самым старым на тэрыторыі Беларусі. Галоўныя вуліцы горада былі брукаванымі, а па Заходняй Дзвіне праз Бешанковічы з Улы ў Віцебск рэгулярна хадзілі параходы. Большую частку насельніцтва горада складалі габрэі. Да канца XIX стагоддзя ў Бешанковічах налічвалася пяць сінагог і дзейнічала габрэйскае народнае вучылішча.
26 лістапада 1917 г. у Бешанковічах была ўсталявана савецкая ўлада. У 1924 г. быў утвораны Бешанковіцкі раён, а 1938 г. мястэчка атрымала статус гарадскога пасёлка. У перыяд Вялікай Айчыннай вайны Бешанковічы былі акупаваны нямецкімі войскамі з 6 ліпеня 1941 г. на працягу трох гадоў. За гэты час пасёлак быў амаль цалкам разбураны. Падчас акупацыі фашысты стварылі ў Бешанковічах габрэйскае гета, у якім за час яго існавання загінула каля 3000 чалавек. Ад гітлераўцаў Бешанковічы былі вызваленыя 25 чэрвеня 1944 г. войскамі 1-га Прыбалтыйскага фронту.
Сёння Бешанковічы - гэта сучасны раённы цэнтр з развітай прамысловай вытворчасцю. Акрамя заводаў у пасёлку функцыянуюць установы адукацыі і культуры, выходзіць з друку раённая газета, маюцца аўтавакзал і гасцініца.
Турыстычны патэнцыял
У цэнтры гарадскога пасёлка захаваўся Палацава-паркавы ансамбль Храптовічаў - апошніх уладальнікаў Бешанковічаў. Палацава-паркавы ансамбль з'яўляецца помнікам архітэктуры эпохі ранняга класіцызму. Комплекс узведзены ў канцы XVII - другой палове XIX стст. Будаўніцтва комплексу было пачата яшчэ пры Агінскіх. Архітэктурны ансамбль складаецца з палаца, гаспадарчых пабудоў і парку з вадаёмам.
Недалёка ад берага Заходняй Дзвіны размешчана Свята-Ільінская царква - помнік архітэктуры рэтраспектыўна-рускага стылю 1870 г. пабудовы. Храм адметны тым, што ў ім захоўваюцца ўнікальныя іконы XVII-XIX стст. «Прападобная Еўфрасіння Полацкая», «Тайная вячэра», «Маці Божая Казанская», «Архангел Міхаіл».
У Бешанковічах ёсць уласны краязнаўчы музей. Экспазіцыя якога прысвечана гісторыі Бешанковіцкага раёна: падзеям 1917 года, грамадзянскай вайны, пасляваеннага аднаўленчага перыяду. Асноўнае месца ў музеі адведзена падзелу, прысвечанаму Вялікай Айчыннай вайне: абарончым баям ўлетку 1941 года, стварэнню і дзейнасці падпольных арганізацый і партызанскага руху, вызваленні Бешанковіцкага раёна ў 1944 годзе.
Наведаць Бешанковічы можна па дарозе ў Віцебск ці Полацк.
