Гісторыя развіцця
Упершыню Солы згадваюцца ў XVI стагоддзі як сяло Віленскага ваяводства, знаходзілася ў шляхецкай уласнасці. Каталіцкая парафія ў Солах заснаваны ў 1589 годзе. Тады ж быў пабудаваны першы драўляны касцёл на сродкі гетмана Хрыстафора Радзівіла.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Солы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, дзе сталі цэнтрам воласці Ашмянскага павета Віленскай губерні.
У 1920 годзе ўвайшло ў Сярэднюю Літву.
Паводле Рыжскай мірнай дамовы (1921) Солы апынуліся ў складзе міжваеннай Польшчы.
У 1939 годзе Солы ўвайшлі ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 сталі цэнтрам сельсавета Смаргонскага раёна.