Гісторыя развіцця
Першае селішча на тэрыторыі сучаснага Жодзіна было заснавана ў 1643 г. на рацэ Пліса Багуславам Радзівілам і першапачаткова насіла назва Багуслаў Поле. У 1688 г. мястэчка ўжо згадваецца як вёска Жодзіна Слабада. У выніку другога падзелу Рэчы паспалітай Жодзіна апынлася ў складзе Расійскай імперыі, а статус селішча панізілі да вёскі. У 1871 г. праз Жодзіна быў праведзены ўчастак чыгункі Масква-Брэст і ў вёсцы пачала працаваць чыгуначная станцыя. У 1886 году ў Жодзіна налічвалася 470 жыхароў, мелася царква, народная вучэльня, вадзяны млын, карчма, крама і гамарня. Асноўным заняткам насельніцтва з'яўляліся сельская гаспадарка, дрэваапрацоўка, сплаў лесу, ткацтва, дробны гандаль. Не абмінулі бокам Жодзіна і падзеі Першай сусветнай вайны - у лютым 1918 г. вёску занялі нямецкія войскі, у жніўні 1919 - ліпені 1920 гг. - польскія войскі.
1 студзеня 1919 г. Жодзіна ўвайшло ў склад БССР, а да 1926 г. у вёсцы ўжо было 193 двары, дзейнічала царква, працавалі 2 пачатковыя школы, клуб-чытальня, 2 гамарні, 2 сталярных майстэрні, млын, 2 крамы. У Другую сусветную вайну з 29 чэрвеня 1941 да 2 ліпеня 1944 гг. Жодзіна знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй. У 1958 г. адбылося аб'яднанне селішчаў Смалевіцкага ДРЭС, заводу дарожных і меліярацыйных машын і суседніх вёсак Зарэчча і Крушынкі у гарадскі пасёлак Жодзіна.
Новы этап актыўнага развіцця Жодзіна злучаны са стварэннем у 1958 г. Беларускага аўтамабільнага заводу (БЕЛАЗ), неўзабаве таксама была адкрыта швейна-трыкатажная фабрыка «Свiтанак». Другім нараджэннем горада прынята лічыць 7 сакавіка 1963 г., калі Жодзіна атрымала статус горада абласнога падначалення. 22 верасня 1998 г. быў афіцыйна зацверджаны гарадскі герб.
Турыстычны патэнцыял
Не гледзячы на адносна нядоўгую гісторыю Жодзіна, жыхарам горада ёсць чым ганарыцца, а турыстам ёсць што паглядзець.
Самым старым будынкам горада з'яўляецца праваслаўная капліца, пабудаваная ў 1864 г. Асаблiвую цікавасць для турыстаў уяўляе комплекс «Багуслаў Поле», у якім ўзноўлены побыт сярэднявечнай вёскі. На тэрыторыі комплексу маюцца вадзяны млын і старое беларускае падвор’е з драўлянымі хаткамі, скульптурамі і студняй.
Сімвалам і галоўнай славутасцю горада з'яўляецца завод БЕЛАЗ. Адкрыццё прадпрыемства дало магутны імпульс для развіцця Жодзіна. Сёння гэта ўнікальны ў СНД завод, на якім вырабляюцца вялікагрузныя самазвалы. Самы вялікі БЕЛАЗ грузападымальнасцю 450 тон занесены ў Кнігу рэкордаў Гінеса. У апошнюю нядзелю верасня ў гонар Дня машынабудаўніка на БЕЛАЗЕ праводзіцца Дзень адкрытых дзвярэй. Тут можна ўбачыць машыны-гіганты і байкер-шоў, сфатаграфавацца ў коле і пасядзець у кабіне кіроўцы. Іншым вядомым па ўсёй Беларусі прадпрыемствам Жодзіна з'яўляецца трыкатажная фабрыка «Свiтанак», прадукцыя якой карыстаецца папулярнасцю як і ў самай рэспубліцы, так і за яе межамі.
Знакам адначасова гераічнай і трагічнай гісторыі горада ў гады Вялікай Айчыннай вайны з'яўляецца манумент у гонар савецкай маці-патрыёткі. У помніку ўвасоблена драматычны лёс маці-патрыёткі А. Ф. Купрыянавай — маці пецярых сыноў, кожны з якіх загінуў на франтах Вялікай Айчыннай вайны.
Каля парку ў Жодзіна знаходзіцца адзіны неагатычны будынак – каталіцкі касцёл Богамаці Фацімскай. Усяго ў 500 метрах ад касцёла знаходзіцца праваслаўная царква іконы Божай Маці Збавіцелькі.
Таксама Жодзіна з'яўляецца пляцоўкай для штогадовага фестывалю «Моладзь Расіі і Беларусі – у XXI стагоддзі разам».
