Сянно

Першае пісьмовае згадванне аб Сянно адносіцца да 1442 г. У той час мястэчка ўваходзіла ў склад Вялікага княства Літоўскага. Пачынаючы з першай паловы XVII стагоддзя Сянно належала роду Сапегаў, а з 2-й паловы XVIII стагоддзя - роду Агінскіх. У выніку Першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 г. Сянно ўвайшло ў склад Расійскай імперыі. У 1860 годзе горад практычна цалкам згарэў у выніку моцнага пажару, які знішчыў усе драўляныя будынкі. Па дадзеных Першага Усерасійскага перапісу насельніцтва Расійскай імперыі ў 1897 г. у Сянно пражывала каля 4100 чалавек. Ужо ў пачатку ХХ ст. у горадзе функцыянавала больш за дзесятак прамысловых прадпрыемстваў, друкарня, дзве бальніцы і бібліятэка.

У 1919 г. Сянно ўвайшло ў склад РСФСР, а ў 1924 г. - у склад БССР. 6 ліпеня 1941 г. Сянно занялі нямецкія войскі, але ў той жа дзень у выніку контрудару быў вызвалены савецкай арміяй. 9 ліпеня 1941 г. нямецкія войскі ўжо канчаткова акупавалі горад. У час Вялікай Айчыннай вайны ў Сянно дзейнічала габрэйскае гета, у якім за час яго існавання было знішчана практычна ўсё яўрэйскае насельніцтва горада і раёна. Ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў горад быў вызвалены 25 чэрвеня 1944 году. Сёння Сянно - гэта невялікі раённы цэнтр, у якім функцыянуе некалькі прамысловых прадпрыемстваў і ўстаноў адукацыі.

На тэрыторыі Сенненскага раёна знаходзіцца 6 гарадзішчаў і 3 стаянкі, якія па часе адносяцца да першабытнаабшчыннага ладу, 24 кургана, а таксама 4 помніка прыроды - камянёў-валуноў, сярод якіх знаходзіцца другі па велічыні валун на тэрыторыі Беларусі - Чортаў камень, размешчаны ля вёскі Вароніна. У в.Старая Беліца захаваўся будынак паштовай станцыі канца XIX ст., А таксама сядзіба з пейзажным паркам 2-ой паловы XIX ст. Недалёка ад Сянно размешчана гарадзішча жалезнага веку. У самім горадзе цікавасць уяўляе раённы краязнаўчы музей, які размешчаны ў будынку былой земскай управы. Экспазіцыя музея распавядае пра гісторыю Сенненскага краю ад старажытных часоў да нашых дзён.

Наведаць Сянно можна па дарозе ў Оршу або Віцебск