Гісторыя развіцця
Нягледзячы на тое, што першае пісьмовае згадванне аб Дуброўна датуецца толькі 1514 г., зямлі Дубровенскага краю згадваюцца ў крыніцах яшчэ ў 1393 г., а ўжо ў другой палове XIV ст. Дубровенскія зямлі ўваходзяць у склад Вялікага княства Літоўскага. У 1514 г. жыхары Дуброўна папрасіліся на службу да маскоўскага князя Васіля Іванавічу, а пасля знакамітай бітвы пад Оршай 8 верасня 1514 г. Дуброўна вярнулася ў склад Вялікага княства Літоўскага.
У выніку Першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 г. Дуброўна ўвайшло ў склад Расійскай імперыі. У 1780-я гг. расійскі дзяржаўны дзеяч, князь Г.А.Пацемкін набыў ва ўладальніка мястэчка Казіміра Сапегі Дуброўна, у якім арганізаваў першую на тэрыторыі Расійскай імперыі гадзінную і позументную фабрыкі.
У 1917 г. у Дуброўне была ўсталяваная савецкая ўлада. У час Вялікай Айчыннай вайны горад і раён былі акупаваны нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў перыяд з 17-20 ліпеня 1941 г. па 26 чэрвеня 1944 г. У 1941 г. фашысты арганізавалі ў Дуброўне габрэйскае гета, у якім знішчылі практычна ўсё яўрэйскае насельніцтва горада, якія складалі каля 21% ад агульнай колькасці жыхароў. У пасляваенныя гады горад актыўна аднаўляўся і развіваўся. Сёння ў Дуброўне функцыянуе некалькі буйных прамысловых прадпрыемстваў, напрыклад «Дубровенскі льнозавод» - адно з буйнейшых у рэспубліцы прадпрыемстваў першаснай апрацоўкі лубяных валокнаў, а таксама функцыянуе вытворчы цэх «Дубровенскі» Аршанскага малочнага камбіната. Акрамя гэтага ў горадзе працуюць культурныя і адукацыйныя ўстановы.
Турыстычны патэнцыял
Наведаць Дуброўна можна па дарозе з Оршы або на шляху ў Віцебск. У самім горадзе цікавасць для турыстаў ўяўляе Свята-Траецкая царква 1809 г. пабудовы, помнік архітэктуры ў стылі класіцызм, а таксама захаваўся корпус манастыра бернандинцев, які быў заснаваны ў Дуброўне ў 1630 г. Мікалаем Глебавічам.
