Гісторыя развіцця
Першае пісьмовае згадванне аб Смалявічах датуецца 1448 г. Назва горада паходзіць ад слова «смала», здабычай і апрацоўкай якой займаліся мясцовыя жыхары на перыяд заснавання мястэчка. На гербе горада намаляваная бочка са смалой. У 1508 г. кароль Рэчы Паспалітай Жыгімонт I перадаў Смалявічы ва ўладанне гетмана Вялікага княства Літоўскага Канстанціна Астрожскага. У 1586 г. уладальнікам горада становіцца барысаўскі стараста і гетман ВКЛ Крыштаф Радзівіл. З гэтага моманту ў мястэчку пачынае бурна развівацца гандаль і рамяство. У першай палове XVIII стагоддзя Смалявічы былі буйным гандлёвым горадам, у якім пражывала каля 1000 чалавек. Аднак, падчас Паўночнай вайны (1700-1721 гг.) Горад быў моцна разбураны.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 г. Смалявічы ўвайшлі ў склад Расійскай імперыі. Будаўніцтва і адкрыццё ў 1871 г. у горадзе чыгункі Брэст - Масква адкрыла новыя магчымасці для прамысловага развіцця Смалявічаў. З чэрвеня 1924 г. Смалявічы з'яўляюцца цэнтрам раёна, а з 27 верасня 1938 г. мястэчку прысвоены статус пасёлка гарадскога тыпу. У час Вялікай Айчыннай вайны ў перыяд з чэрвеня 1941 г. па 2 ліпеня 1944 г. Смалявічы былі акупаваны нямецка-фашысцкімі захопнікамі.
Інтэнсіўнае развіццё горада пачалося ў пасляваенныя гады. У горадзе былі пабудаваны хлебазавод і смолакурэнны завод, Смалявіцкая ГРЭС, торфапрадпрыемства і завод тарфянога машынабудавання, бройлерная птушкафабрыка і камбікормавы завод. 7 сакавіка 1968 года пасёлак атрымаў статус горада, а з 2010 г. Смалявічам прысвоены статус горада-спадарожніка Мінска. У сувязі з гэтым у горадзе актыўна будуецца жыллё, сацыяльныя аб'екты і аб'екты інфраструктуры.
Турыстычны патэнцыял
Смалявічы - гэта невялікі горад-спадарожнік, размешчаны недалёка ад сталіцы - г. Мінска. Будучы ў Смалявічах Вы можаце наведаць невялікі касцёл Святога Валянціна, пабудаваны ў 2008 г. або царква святога Мікалая, якая пабудавана ў 1990-х гг. на месцы, дзе яшчэ з XVII ст. стаяў храм.
