Гісторыя развіцця
Ельск вядомы з пачатку XVI стагоддзя як населены пункт у валоданні французскага роду Спадаў. Да канца XVI стагоддзя Ельск перайшоў у валоданне роду Аскеркаў. Пасля заключэння Люблінскай уніі ў 1569 годзе Ельск перайменавалі ў Каролін.
У выніку другога падзелу Рэчы паспалітай у 1793 годзе Каролін апынуўся ў складзе Расійскай імперыі. Неўзабаве пасля далучэння да Расійскай імперыі населены пункт перайменавалі ў Мікалаева. Праз мястэчка да канца XIX стагоддзя праходзіў гасцінец з Рагачова ў Валынь, дзейнічала паштовая станцыя. У 1873 годзе у Мікалаева на чыгуначнай лініі Жлобін - Оўруч была адкрыта чыгуначная станцыя.
1 студзеня 1919 года мястэчка ўвайшло ў склад БССР. У 1924 годзе Мікалаева стаў цэнтрам раёна. 5 лютага 1931 года Ельску вярнулі яго гістарычную назву. 27 верасня 1938 года Ельск атрымаў афіцыйны статут пасёлка гарадскога тыпу. Падчас Вялікай Айчыннай вайны з 23 жніўня 1941 да 11 студзеня 1944 года Ельск знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй. 5 ліпеня 1971 года Ельск ужо атрымаў афіцыйны статус горада.
Турыстычны патэнцыял
Галоўнай славутасцю горада лічыцца Ельская Троіцкая царква, якая па праве лічыцца адным з галоўных упрыгожванняў горада. Драўляная царква была пабудавана ў 1769 - 1780 гадах на сродкі Казіміра Аскерка. Будынак уяўляе сабою пяцізрубны крыжова-купальны храм з элементамі стылю барока і класіцызму. У 1870-х да царквы была прыбудавана трох'ярусная званіца.
У цэнтры горада размешчаны мемарыяльны комплекс «Ахвярам XX стагоддзя», які збудаваны ў памяць пра загінўшых ў гады Вялікай Айчыннай вайны, а таксама ў аварыі на ЧАЭС. Помнік уяўляе з сябе скульптуру маці, якая схілілася над прабітай куляй каскай салдата.
У краязнаўчым музеі г.Ельска сабраны матэрыялы, якія распавядаюць пра гісторыю Ельска, пра народную творчасць і рамёствах рэгіёна. Наведвальнікам прадстаўлена некалькі пастаянных экспазіцый, сярод якіх выстава прац заслужанага працаўніка культуры БССР М. Засінца.
У Ельску штогод праходзіць рэгіянальны фестываль гарманістаў «Грай, гармонiк».
