«Белавежская пушча» – адзін з найстарых запаведнікаў у свеце. Яго гісторыя налічвае не адно стагоддзе. Афіцыйна лічыцца, нацыянальны парк «Белавежская пушча» быў заснаваны ў 1409 годзе. Як ахоўваная прыродная тэрыторыя, Белавежская пушча вядомая яшчэ з канца XIV — пачатка XV стагоддзяў, калі князь Ягайла абвясціў яе запаведнай. Захаванню пушчы спрыяла тое, што ў ёй захаваліся зубры, выміранне якіх і жаданне захаваць у Еўропе гэты выгляд падахвочвала напачатку літоўскіх князёў, потым польскіх каралёў, а пазней рускіх цароў дбайна клапаціцца пра ахову гэтага лесу ад разбуральных уздзеянняў чалавека. У 1992 г. рашэннем ЮНЭСКА Дзяржаўны нацыянальны парк «Белавежская пушча» уключаны ў Спіс Сусветнай спадчыны чалавецтва.
Белавежская пушча з яўляецца сапраўдным цудам свету. Па ліку выглядаў раслін і жывёл нацыянальны парк не мае сабе роўных у Еўропе. Сярэдні ўзрост лясоў тут - больш 100 гадоў. Тут растуць больш 900 выглядаў судзінкавых споравых і насенных раслін, 9 выглядаў хмызнякоў.
Жывёльнае насельніцтва Белавежскай пушчы шматліка і разнастайна. У спісе фауны Белавежскай пушчы налічваецца 59 выглядаў млекаспажыўцоў, 227 выглядаў птушак, 7 выглядаў гадаў, 11 выглядаў земнаводных, 24 выгляду рыб і больш 11 000 бесхрыбтовых жывёл. Тут жыве буйная ў свеце папуляцыя зубраў. Самымі буйнымі прадстаўнікамі грызуноў у пушчы з яўляюцца бабёр і вавёрка.
Музей прыроды ў Белавежскай пушчы - адзін з самых наведвальных на Брэстчыне. Першых наведвальнікаў ён прыняў у далёкім 1963 годзе. У музеі 7 тэматычных зал, у якіх налічваецца больш тысячы экспанатаў. Пры ўваходзе ў музей турыстаў сустракае знак пушчы – зубр. У гістарычнай зале прадстаўлена выстава «Царскія паляванні ў Белавежскай пушчы». 50 унікальных фатаграфій канца XIX – пачала XX стагоддзі былі перададзены музею ў 2006 годзе. У залах першага паверху можна ўбачыць капытных жывёл (алень, кабан, казуля, лось), а таксама драпежнікаў (воўк, рысь, лісіца, куніца, барсук, янотападобны сабака). На другім паверсе – сапраўднае царства птушак, якіх у пушчы налічваецца каля 250 выглядаў. Калекцыя грыбоў – адна з самых поўных у Рэспубліцы Беларусь. Рыбы, грызуны, гербарыі, энтамалагічная выстава (уключаючы, калекцыю дзённых і начных матылькоў) – вось далёка не поўны пералік экспанатаў, прадстаўленых для ўвагі турыстаў.
Вакол будынка музея пасаджаны экзатычныя дрэвы, не якія растуць у Беларусі ў натуральных умовах. Гэта блакітныя елкі, пірамідальныя туі, самшыт, маньчжурскі арэх.
Недалёка ад Музея прыроды знаходзяцца вальеры з жывёламі. Яны займаюць каля 20 га тэрыторыі. Там можна ўбачыць асноўныя выгляды жывёл, якія насяляюць Белавежскаю пушчу: рысь, лісіцу, казулю, высакароднага аленя, зубра, лася, ваўка, дзіка, а таксама янотападобнага сабаку і плямістага аленя. Гэты маршрут цікавы не толькі для сталых, але асабліва для дзяцей. Бо зблізку яны могуць убачыць лясных жыхароў, пачаставаць кавалачкам хлеба, яблыкам ці зламанай галінкай якія звыкліся да наведвальнікаў зубраў, ласёў, кабаноў, мядзведзя.
У 2003 годзе на тэрыторыі нацыянальнага парку адкрылася рэзідэнцыя беларускага Дзеда Марозу. Яна размешчана ў глыбіні пушчы ў асяроддзі запаведнага лесу. Агульны пляц маёнтка около15 гектараў.
Рэзідэнцыя складаецца з непасрэдна маёнтка Дзеда Марозу з троннай залай і кабінетам на першым паверсе, спальняй і гаўбцом — на другім. Недалёка знаходзіцца таксама «Скарбніца» - сховішча падарункаў, лістоў, малюнкаў, фатаграфій і вырабаў, дасланых дзецьмі Дзеду Марозу, у якога нават ёсць свой уласны музей, дзе сабраны прадметы даўніны. На тэрыторыі рэзідэнцыі расце, як заяўляюць у нацыянальным парку, самая высокая ў Еўропе саракамятровая натуральная елка, якой 120 гадоў. На Новы год яна з яўляецца галоўнай выбітнасцю рэзідэнцыі.
