Гісторыя сведчыць, што зямлю пад манастыр вылучыў Станіслаў Казімір Радзівіл прама ў цэнтры горада - на Рыначнай плошчы. На месцы жылых дамоў з`явіўся спачатку касцёл, а пазней і сам манастыр. Касьцёл пабудаваны з цэглы на сродкі Я. Булгака, А. Сангушкі і С. К. Радзівіла. Быў асвечаны ў 1684 годзе як прысвечаны Дабравешчанню Найсвяцейшай Панны Марыі. Дзве вежы і трохкутны франтон паміж імі - ніякіх архітэктурных празмернасцяў. Затое галоўны алтар, якім славіўся храм, быў пазалочаным, упрыгожаным ляпнінай. Пасля таго, як касцёл быў узведзены, з`явіліся двухпавярховы жылы корпус, далей прама да рэчкі пасадзілі пладовыя дрэвы.
Пражыў Клецкі дамініканскі манастыр даволі кароткае жыццё. Праз сто гадоў, у 1796 годзе, пасля таго, як Клецк пасля падзелаў Рэчы Паспалітай перайшоў да Расійскай імперыі, тут засталося ўсяго два манаха (адзін з якіх быў настаяцелем) і тры святара. Аднак пры манастыры дзейнічала пачатковая школа, выкладчыкамі ў якой былі самі святары.
Пасля разгрому паўстання 1830-1831 гадоў манастыр быў зачынены, касцёл таксама. Уласнасць (самі будынкі) былі ўзятыя пераможцамі, гэта значыць перайшлі на баланс імперскага ваеннага ведамства.
У 1850-м годзе Соф`я Радзівіл, жонка Лявона Радзівіла, звярнулася да імператара Мікалая I з прапановай - перабудаваць храм у праваслаўную царкву. Паколькі ваеннае ведамства не пярэчыла, больш за тое, усяляк спрыяла спісанню з балансу непрыдатнай нерухомасці, то імператар пагадзіўся - з умовай, што княгіня спансіруе ўсе працы і правядзе іх за два гады.
Храм быў часткова перабудаваны ўжо ў 1851 годзе. Уласна, перабудова заключалася ў замене шатровых навершаў вежаў, якія ўпрыгожвалі храм, на «цыбуліны» і невялікай ўнутранай рэканструкцыі. У пачатку ХХ стагоддзя, калі Клецк апынуўся на тэрыторыі Польшчы, і амаль да канца Другой сусветнай храм дзейнічаў як касцёл. Пасля вайны тут працаваў цэх механічнага завода. У канцы ХХ стагоддзя тут зноў функцыянуе царква.
