Упершыню ўніяцкая царква ў Бярозе згадваецца ў 1618 годзе. Будаўніцтва яе прыпісваецца Льву Сапегу, які ў 1617 г. зноў набыў Бярозу. Пасля смерці канцлера Фундатарам царквы стаў яго малодшы сын - вядомы дзяржаўны дзеяч Казімір Леон Сапега. У 1656 годзе, пасля смерці Казіміра Сапегі, царква перайшла Бярозаўскі картузскі кляштар.
У 1772 годзе стараннем уніяцкага святара Данілы Сушынскага ў Бярозе-Картузскай была пабудавана новая царква з каменя з жалезным дахам. Яе асвяцілі ўжо ў гонар Святых апосталаў Пятра і Паўла. У 1803 г. Бярозаўскі прыход з'яўляўся найбуйнейшым у Пружанскім павеце і налічваў 1799 вернікаў. Пробашчам у той час быў Міхаіл Махацыевіч, а яго памочнікам - Сямён Вяржбіцкі. Апошні быў грэка-каталіцкім святаром Бярозаўскай царквы аж да ліквідацыі царкоўнай уніі ў 1839 годзе. У 1839 г. Бярозаўскі храм становіцца праваслаўным.
У выніку перабудовы напярэдадні сусветнай вайны будынак набыў традыцыйную 4-часткавую кампазіцыю: 3-ярусная званіца, трапезная, асноўны аб'ём і апсіда з рызніцамі.
