Легенда "Белая пана"

Згодна з паданнем, адна са сцен францысканскага манастыра ў Гальшанах пры ўзвядзенні пастаянна бурылася. Між тым Сапега - уладальнік Гальшан- прыгразіў будаўнікам жорсткай карай, калі тыя не паспеюць да тэрміна. Па радзе вядзьмаркі муляры вырашылі прынесці чалавечую ахвяру - жонку, якая раней за іншых прыйдзе з абедам. Самы малады будаўнік горача маліўся, каб гэта была не яго горача любімая жонка. Але менавіта яна самай першай і прыйшла да маладога мужа. Жанчыну замуравалі ў сцяну зажыва. Справы тут жа пайшлі на лад, і 6 жніўня 1618 году былі пабудаваны два вялікіх аб”екта: касцёл, які асвяцілі ў імя Іаана Хрысціцеля, і кляштар францысканцаў. З тых часоў будынак манастыра ні разу не руйнавалася, ня перабудоўваўся.

Праз стагоддзі гісторыя атрымала працяг. У 1997 годзе падчас чысткі скляпоўпад сцяной кляштара двое рабочых знайшлі жаночы шкілет. Будаўнікі сабралі рэшткі ў скрынку і мелі намер іх пазней пахаваць, але страцілі. З тых часоў у манастыры сталі адбывацца дзіўныя рэчы. Рабочыя памерлі пры дзіўных абставінах, а сцяна дала вялікую расколіну. Рыпанні, грукаценьне рашотак, стогны не раз чулі работнікі музея і вандроўцы, якія рызыкнулі спыніцца ў манастыры на ноч. Некаторыя нават бачылі прывід - ва ўсіх апісаннях фігуруе белае спарахнелае сукенка, вытанчаная шыя, вялікія і вельмі сумныя вочы.