Легенда "Гарбаты саркафаг"

У склепе Фарнага касцёла ў Нясвіжы, у радавой пахавальні Радзівілаў, стаіць ”гарбаты саркафаг”. У паданні гаворыцца, што ў саркафагу з выступаючым «гарбом» пахавана князёўна, якая пакахала простага хлопца і загінула з-за гэтага. Дзяўчына ўцякла з балю, калі яе збіраліся заручыць з аўстрыйскім прынцам. Любімы павінен быў чакаць яе з адзеннем і санкамі, каб разам ўцячы з замка. Але пра змову закаханых даведаліся сваякі князёўны. Юнака злавілі і пасадзілі ў вежу. Князёўна, не ведаючы пра гэта, у бальнай строі выбегла на люты мароз і ў лёгкіх туфліках па снезе панеслася на ўмоўленае месца сустрэчы. Чакаючы любімага, яна змерзла і так скалела, што яе не маглі пакласці ў звычайны труну і вымушаны былі пахаваць няшчасную ў сядзячым стане.

У 1954 году ўрадавая камісія знайшла ў ”гарбатым” саркафагу ня маладзенькую князёўну, а пажылую княгіню, якая мела дзяцей і ўнукаў. Пра гэта гаварылі вянкі з надпісам: «Дарагой бабулі ад дзяцей і ўнукаў», пакладзеныя на металічную труну. «Горб» стварала ваза з металічнымі кветкамі, якія былі прыкручаныя да ўнутранай труны.