Мiр - Нясвiж (2 днi)

Капліца-пахавальня Святаполк-Мірскіх – усходы, якія правядуць Вас ад магутных муроў замка да пышных паркаў. У ёй увасабленне гэтак папулярнага ў XIX стагоддзі стылю «мадэрн» - ніякай сіметрыі і класікі – новы погляд на архітэктуру, свежыя прыёмы і формы. Гэта месца аблюбаваў і прывід замка – Сонечка, якая, сярод іншых, пахавана ў магільным склепе.

Мір – мястэчка з ціхай выгодай вуліц, дзе на працягу стагоддзяў цесна перапляталіся лёсы, культура і побыт беларусаў, палякаў, цыган, татараў, габрэяў. На ўскраіне мястэчка важна размясціўся сярэднявечны волат - Мірскі замак. Велічныя вежы і магутныя сцены гарманічна спалучаюцца з выдатным паркам, адлюстроўваючыся ў люстэрку сажалкі. Багата ўпрыгожаныя разьбой і пазалотай залы, вытанчаная мэбля, стромкія ўсходы, па якіх Вы не проста пройдзеце – пяройдзеце ў іншую рэальнасць, у іншае стагоддзе.

Хата рамесніка ці хата на рынку, змесцаваную ля рынкавага пляца, без сумневу, прыцягвае ўвага – іншых такіх няма, не толькі ў Нясвіжы, але і Беларусі. Хоць 3 стагоддзі назад менавіта так выглядала забудова пляца вакол ратушы: хаткі рамеснікаў з вытанчанымі барочнымі фасадамі, якія, нібы кляновая лісток, элегантна затуляюць 2-скатны драўляны дах. Хата на Рынку - адзіны захаваны ў Беларусі прыклад гарадскога жытла першай паловы XVIII стагоддзя з адмысловым барочным фасадам.

Мікалай Хрыстафор Радзівіл Сіротка, які атрымаў добрую адукацыю ў Еўропе, і яго жонка Эльжбета Яўхімія, якую за прыгажосць і розум часта называлі «царыцай Саўскай», і ў Нясвіжы імкнуліся развіваць адукацыю Еўрапейскага ўзроўню. Па ініцыятыве Яўхіміі, у 1596 годзе ў Нясвіжы быў заснаваны першы на тэрыторыі Беларусі жаночы каталіцкі манастыр. Дзяўчаты са шляхецкіх сем'яў навучаліся тут слову божаму, музыцы, вышыўцы, грамаце і г.д. Традыцыя ўтварэння чырвонай ніткай праходзіць праз усю гісторыю горада - і нітка не абарваная. Сёння ў будынку кляштара размешчаны Нясвіжскі дзяржаўны каледж імя Якуба Коласа.

Яна стагоддзямі сустракала гандляроў і рамеснікаў, паэтаў і кампазітараў, князёў і каралёў. Ці не яна? У канцы XVI стагоддзя ў Нясвіж можна было патрапіць праз адну з 5 брам - іншых варыянтаў не было. Да нашых дзён захавалася толькі адна - Слуцкая брама. Ці часта Вам сустракаюцца брамы ў горад? Не? Тады абавязкова зрабіце фота на памяць і загадайце жаданне, прайшоўшы праз іх.

У самым цэнтры Нясвіжа размешчаны выдатны ўзор архітэктуры XVI стагоддзя – гарадская Ратуша – орган самакіравання. Менавіта яна можа Вам распавесці ўсе таямніцы сярэднявечнага горада і гараджан: тут чыніўся суд і выносіліся прысуды, тут знаходзіўся гарадскі архіў і казна, тут захоўваліся кантрольныя шалі, а побач праходзілі кірмашы. Сэрца самай старой Ратушы ў Беларусі і сёння б'ецца рытмічна – кожныя 15 хвілін з высокай вежы нагадваюць пра час.

«Пакланіся храму твайму ў страху тваім» - гэтымі словамі сустракае вернікаў велічны і манументальны Нясвіжскі касцёл Божага цела. Узведзены ў XVI стагоддзі, ён стаў першым у Рэчы Паспалітай храмам у стылі барока: пышныя фрэскі, карціны, мармур і пазалота. Пад касцёлам размясцілася крыпта Радзівілаў - трэці ў Еўропе магільны склеп па колькасці пахаванняў. Па-сапраўднаму атмасфернае зачаравальнае месца.

Нясвіж - адзін з найстарэйшых і самых загадкавых гарадоў Беларусі, дзе знаходзіцца знакаміты Нясвіжскі палац. У XVI стагоддзі прыгажосцю і пышнасцю аздаблення ён складаў канкурэнцыю шматлікім каралеўскім палацам: паркет з найкаштоўных парод дрэва, унікальнае аздабленне столі, сцены, пакрытыя пазалотай. Гэта сапраўды містычнае месца і адно з самых загадкавых у Беларусі, у сценах якога шукае спачыну душа Барбары Радзівіл – Чорная дама Нясвіжа.

Стары парк у Нясвіжы быў месцам актыўнага адпачынку гаспадароў палаца. Ужо ў той час тут была пабудавана альтанка, якая выкарыстоўвалася гаспадарамі і гасцямі паркавага комплексу ў якасці салярыя, быў зроблены тэнісны корт, на Выставачнай паляне арганізоўваліся сезонныя выстаўкі кветак, агародніны і садавіны. Таксама нельга не заўважыць багацце скульптур, устаноўленых у гэтым парку - гэта і помнік сабаку, якi выратаваў князя на паляванні ад мядзведзя, і скульптуры герояў паэм Якуба Коласа, і розныя помнікі, якія нагадваюць нам аб трагедыі ваенных гадоў.