Гісторыя развіцця
Першае пісьмовае згадванне пра Сноў датуецца 18 ліпеня 1478 года. У той час гэта было маёнтак у складзе Навагрудскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага.
У 1529 годзе Сноў змяніў уладальнікаў: Некрашэвіч Фурсавіч перадаў яго роду Жыгімонтавічаў, якія з таго часу сталі называцца Сноўскімі. У сярэдзіне XVI стагоддзя паселішча ўжо мела статус мястэчка. У XVII стагоддзі маёнтак перайшоў да навагрудскага пісара Яна Пратасовіча, а пазней – да роду Рдултоўскіх. З XVIII стагоддзя ён знаходзіўся ў ўласнасці Абуховічаў, пакуль у 1854 годзе яго не набыў барон Густаў Гартынг.
Сноў быў сведкам многіх гістарычных падзей. У 1812 годзе тут адбыўся бой паміж польскім атрадам капітана Ракасаўскага з арміі Напалеона і рускімі казакамі. У 1825–1827 гадах Казімір Рдултоўскі пабудаваў тут велічны палац, які налічваў каля 100 пакояў. У 1836 годзе на месцы старой капліцы з’явілася каменная царква, якая захавалася да нашых дзён як храм святых Косьмы і Даміана.
З 1793 года, пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай, Сноў апынуўся ў складзе Расійскай імперыі. У XIX стагоддзі паселішча стала адміністрацыйным цэнтрам воласці. Тут працавалі цагельня, народнае вучылішча, а таксама сінагога.
Пасля 1921 года Сноў уваходзіў у склад Польшчы, але ў 1939 годзе, пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР, паселішча стала часткай Савецкага Саюза. У 1951 годзе тут быў створаны калгас імя Калініна, які стаў важным сельскагаспадарчым цэнтрам рэгіёна. Пазней на яго базе ўзнікла сучаснае прадпрыемства – СПК «Агракамбінат «Сноў».
Сёння Сноў – гэта не проста месца з багатай гістарычнай спадчынай, але і дынамічна развіваецца цэнтр, дзе традыцыі арганічна спалучаюцца з сучаснымі тэндэнцыямі.
Турыстычны патэнцыял
Сноў – гэта месца, дзе гісторыя і культура пераплятаюцца з прыроднай прыгажосцю. Блізкасць яго да Нясвіжа – аднаго з галоўных гістарыка-культурных цэнтраў Беларусі – робіць яго зручнай кропкай для падарожнікаў, якія даследуюць славутасці рэгіёна.
Адна з галоўных жамчужын Снова – гэта касцёл Яна Хрысціцеля, пабудаваны ў 1760 годзе на сродкі Я. Х. Рдултоўскага. Гэты велічны каменны храм з’яўляецца прыкладам архітэктуры барока з элементамі класіцызму. Ён не толькі адыгрывае важную ролю ў духоўным жыцці мясцовых жыхароў, але і прыцягвае турыстаў сваёй гістарычнай каштоўнасцю і маляўнічым размяшчэннем.
Яшчэ адной значнай святыняй з’яўляецца царква Косьмы і Даміяна, узведзеная ў 1836 годзе на месцы старой капліцы. Гэты праваслаўны храм пабудаваны ў класічным стылі і таксама ўяўляе сабой цікавы аб’ект для наведвання.
Аматараў гісторыі прыцягвае сядзібна-паркавы комплекс Рдултоўскіх, дзе ў XIX стагоддзі знаходзіўся раскошны палац. Хоць сам палац не захаваўся, элементы парку і былыя гаспадарчыя будынкі нагадваюць пра слаўнае мінулае маёнтка.
