Гісторыя развіцця
Першае пісьмовае згадванне аб Лунінцы датуецца 1449 г. як пра вёску Малы Лулін. З 1540 г. паселішча вядома як сяло Лулінец, якое ў той час належала полацкаму ваяводзе Станіславу Давойну. У 1588 г. у вёсцы налічвалася амаль 500 жыхароў, 74 дома. Вядома што функцыянаваў бровар. У 1622 г. уладальнік мястэчка Канстанцін Долмат падарыў Лунінец Дятлавічскаму мужчынскаму манастыру.
У выніку Другога падзелу Рэчы Паспалітай Лунінец увайшоў у склад Расійскай імперыі. У канцы XVIII стагоддзя ў мястэчку пражывала крыху больш за 600 чалавек. У 1842 г. Лунінец як манастырскае валоданне быў перададзены ў казну і з гэтага часу паселішча і яго жыхары сталі дзяржаўнымі. Актыўнае развіццё мястэчка пачалося ў канцы XIX стагоддзя ў сувязі з будаўніцтвам Палескіх чыгунак. У канцы XIX - пачатку XX стст. Лунінец ператварыўся ў важны чыгуначны вузел. У 1884-1886 гг. быў адкрыты рух цягнікоў на чыгунцы ў напрамку Гомеля, Роўна, Вільні ды Брэста, а побач з вёскай было пабудавана чыгуначнае дэпо, майстэрні і вакзал. Па дадзеных Першага Усерасійскага перапісу 1897 г. у Лунінцы пражывала 3000 чалавек, працавалі дзве млыны, функцыянавалі народная вучэльня і царкоўна-прыходская школа.
У лютым 1918 г. Лунінец быў акупаваны германскімі войскамі, а ў 1919-1920 - польскімі. Па выніках Рыжскага мірнага дагавору 1921 г. Лунінец увайшоў у склад Другой Рэчы Паспалітай і стаў цэнтрам Лунінецкага павета Палескага ваяводства. У гэты час у горадзе пражывала крыху больш за 8000 чалавек. Восенню 1939 г. Лунінец увайшоў у склад БССР у выніку польскага паходу Чырвонай Арміі. У час Вялікай Айчыннай вайны мястэчка знаходзілася пад нямецкай акупацыяй у перыяд з 10 ліпеня 1941 па 10 ліпеня 1944 года.
Турыстычны патэнцыял
Горад знаходзіцца ў 242 км ад Брэста і ў 260 км ад Мінска. Зяўляецца вузлом чыгунак на Брэст, Гомель, Баранавічы, Сарны. Горад перасякаюць
Наведаць Лунінец можна па дарозе ў Пінск ці Брэст. Цікавасць для турыстаў у Лунінцы ўяўляе Крыжаўзвіжанская царква, збудаваная ў перыяд з 1912 па 1921 гг. ў рэтраспектыўна-рускім стылі. У храме захоўваюцца ўнікальныя «Евангеллі» 1657 і 1746 гг., А таксама цэлы шэраг абразоў.
Таксама ў Лунінцы маецца краязнаўчы музей экспазіцыя якога складаецца з прадметаў, якія распавядаюць пра гісторыю горада і раёна. Адна частка экспазіцыі прысвечана этнаграфіі, другая - будаўніцтву Палескай чыгункі. У асобных залах прадстаўлены экспанаты, якія адносяцца да перыяду, калі Лунинцец уваходзіў у склад Польшчы (1921-1939 гг.), Вялікай Айчыннай вайны, пасляваеннага перыяду і сучаснасці.
Сёння Лунінец - сучасны горад з развітой прамысловасцю. У горадзе таксама функцыянуюць некалькі адукацыйных і культурных устаноў.
чыгуначныя магістралі Брэст-Гомель, Львоў-Рыга, аўтамабільныя дарогі Брэст-Бранск, Лунінец-Пінск, Лунінец-Баранавічы, Мікашэвічы-Мінск.
