Шчучынскі піярскі калегіум

У 1718 г. уладальнік Шчучына Ежы Глебіцкі, запрасіў манахаў каталіцкага ордэна пияров. Яны размясціліся пры парафіяльным касцёле і адкрылі школу. У 1726 сойм пацвердзіў падставу ў Шчучыне калегіума пияров, які быў далучаны да парафіяльнага касцёла Найсвяцейшага Сэрца Езуса і Св. Тэрэзы. Школа валодала двума фальваркамі, садам, агародам. Да 1735 пиярская абшчына рыхтавала да філасофіі 170 вучняў.

Вучоба ў калегіуме была бясплатнай. Але паступіць туды можна было толькі пасля заканчэння пачатковай школы, якая існавала пры касцёле. Яна была трохкласнай і гэтак жа належала пиярам. За адукацыю ў пачатковай школе трэба было плаціць, таму сялянскіх дзяцей там не было. Калегіюм быў разлічаны на 140 студэнтаў. Афіцыйна шчучынскі калегіум лічыўся сярэдняй школай. Але па ўзроўню падрыхтоўкі, падбору кадраў выкладчыкаў і кніжнаму фонду - гэта быў практычна універсітэт.

Вучні і выпускнікі калегіума актыўна прынялі ўдзел у паўстанні 1830-1831. Царскія ўлады, якія і так падазрона ставіліся да каталіцкіх навучальных устаноў, выкарысталі падставу для закрыцця шчучынскага пиярского калегіума. Зноўку навучальная ўстанова была адкрыта толькі праз 95 гадоў, у 1927 г.

З прыходам савецкай улады ў 1939 г. на Шчучынскую зямлю, касцёл і ордэн былі скасаваны. Сёння ў Шчучыне функцыянуе пиярский ордэн, часткова захаваўся будынак былой пиярской школы.