Паўстанцкі рэйд па Палессі
У маі-чэрвені 1863 года атрады паўстанцаў пад камандаваннем Рамуальда Траўгута і Яна Ваньковіча здзейснілі смелы рэйд з Піншчыны ў глыб Палесся. У бітве пад Столінам паўстанцы нанеслі сур’ёзныя страты царскім войскам. Аднак неўзабаве карнікам прыйшла падмога, і каля вёскі Калоднае паўстанцкія атрады былі акружаныя і рассеяныя.
Бітва з карнай экспедыцыяй
Палескія сяляне актыўна ўдзельнічалі ў паўстанні за адмену прыгоннага права. Атраду Траўгута, узмоцненаму сотняй паўстанцаў з Берасцейскага павета, удалося паспяхова супрацьстаяць расійскім войскам. Па загаду царскага ўрада была накіраваная карная экспедыцыя, якая складалася з чатырох рот стралкоў, дзвюх соцень казакоў і артылерыі. Аднак паўстанцы арганізавалі засаду і нанеслі праціўніку значныя страты: 19 салдат загінулі, 17 былі параненыя. Пры гэтым страты паўстанцаў склалі ўсяго два чалавекі.
Напад на лагер паўстанцаў
29 чэрвеня 1863 года царскія войскі пад камандаваннем паручніка Пятроўскага раптоўна атакавалі атрад паўстанцаў, які спыніўся на адпачынак. У выніку нападу паўстанцы страцілі запасы і коней. Пазней, 12 ліпеня, на лясной паляне каля Калоднага іх зноў атакавалі. Гэтае змаганне стала завяршальным этапам баявых дзеянняў пад кіраўніцтвам Траўгута. Перад адыходам на Валынь ён падзяліў атрад на групы і загадаў прабірацца ў Кобрынскі павет.
Лёс лідараў паўстання
У ліпені 1863 года Рамуальд Траўгут пры дапамозе пісьменніцы Элізы Ажэшка змог эміграваць у Польшчу, але неўзабаве быў арыштаваны царскімі жандарамі і 5 жніўня 1864 года пакараны смерцю. Ян Ваньковіч знайшоў прытулак у Галіцыі. Уладальніка маёнтка Калоднае, які падтрымліваў паўстанцаў, саслалі ў Сібір. Елену Скірмунт за меркаваны ўдзел у паўстанні адправілі ў Тамбоў на тры гады, а яе мужа, Казіміра Скірмунта, — у Кастрому за адмову пацвердзіць вернасць цару. У выніку сям'я Скірмунтаў страціла права на валоданне маёнткам у Калодным.
