Гісторыя
Пасля разбурэння старажытнага Лаўрашаўскага манастыра, на яго месцы ў XVI стагоддзі паўстаў праваслаўны мужчынскі манастыр. Яго аснову склалі царква і брацкі корпус, узведзеныя прыблізна ў 1550 годзе. Аднак ужо да 1650 года будынкі заняпалі, ад былой царквы засталіся толькі скляпы — для захоўвання прадуктаў і мошчаў. У эпоху падзелаў Рэчы Паспалітай, у канцы XVIII стагоддзя, на фоне недахопу праваслаўных храмаў у Мінскай і Гродзенскай губернях, пачалося актыўнае будаўніцтва. Да 1776 года манастыр у Лаўрышаве быў адроджаны: царква, бібліятэка, брацкі корпус, званіца. Але з цягам часу брацкі корпус абрынуўся, і да 1836 года манастыр быў канчаткова скасаваны. Царква ж, нягледзячы на ўсе гістарычныя ўзрушэнні, захавалася да нашых дзён.
Архітэктура
Сучасны будынак Лаўрышэўскай царквы — прыклад лаканічнай, але выразнай манастырскай архітэктуры канца XVIII стагоддзя, узор драўлянага народнага дойлідства. Яго каштоўнасць у тым, што ён не падвяргаўся значным перабудовам. Царква ніколі не ацяплівалася, што ўратавала яе ад згубных перападаў вільготнасці і тэмператур. Захаваліся і гістарычныя дэталі: сляды манастырскай агароджы, памятны знак Елісею Лаўрашаўскаму, рэшткі старадаўніх гаспадарчых пабудоў.
Экскурсіі
Пазнаёміцца бліжэй з гэтай гістарычнай лакацыяй вы зможаце ў межах індывідуальнай экскурсіі, якую мы можам арганізаваць пад запыт, сумясціўшы яе з наведваннем іншых славутасцей рэгіёна. Экскурсія з Мінска ў Лаўрышэўскую Успенскую царкву падыдзе і паломнікам, і аматарам архітэктурнага турызму. Гісторыі пра стойкасць прыхаджан, якія не дапусцілі разрабавання храма ў пасляваенныя гады, і звесткі пра жыццё манастыра ў эпоху Расійскай імперыі робяць гэтую экскурсію асабліва насычанай і глыбокай.
