Слуцкая брама

”Здаецца, чую рык гармат,
І сабляў звон, i куляў град.
Ля гэтых сцен прайшлi вякi,
Князi, уланы, мужыкi.
Нiбы на тых вякоў краю,
Ля Слуцкай брамы я стаю…” (Л.Дайнека- бел. паэт)

Слуцкая брама - арыгінальны помнік архітэктуры барока XVII ст. Брама разам з землянымі валамі, якія прымыкалі да яе злева і справа, уваходзіла ў сістэму гарадскіх умацаванняў, абараняючы ўезд у горад з боку Слуцкага гасцінца. Гэта адзіная брама, якая захавалася да нашага часу і вяла ў горад Нясвіж.

Брама мае два ярусы. Ніжні прарэзаны ўязной аркай даўжынёй крыху больш за дзесяць метраў. Ён зачыняўся масіўнымі варотамі. На першым паверсе размяшчаліся памяшканні для варты і мытні. На муры да гэтага часу захавалася дошка з тэкстам аб выплаце брамнага падатку. Ніжні ярус выглядае суровым і строгім, што падкрэсліваецца магутнымі кантрфорсамі - так называюцца вертыкальныя выступы.

Другі ярус адрозніваецца лёгкасцю архітэктурных формаў. На другім паверсе, за каляровым шклом, знаходзілася капліца - малельня. У ёй была ікона Божай Маці. Сюды, як звычайна, заходзілі пакланіцца абразу, перш чым увайсці ў горад. На сцяне капліцы надпіс: «Дай мір, абарані нас».

Масіўнасць, вузкія вокны робяць браму падобнай на мініятурную крэпасць, якой яна і з'яўлялася. Вядомы выпадак, калі горад быў узяты, а варта брамы не здалася.

Слуцкая брама прызнана помнікам міжнароднага значэння.