Легенда "Цудоўныя дрэвы"

У пейзажным парку сядзібы Чапскіх у Станькаве раслі 3 незвычайных вяза, каранямі ўверх. Ім далі імёны Вера, Надзея і вядома ж Любовь. Рэдкія экзоты парку нарадзілі легенды, звязаныя з імем графіні Эльжбеты - жонкі Эмерыка Чапскага.

За дрэвамі ў парку прыглядаў малады садоўнік, імя яго ўжо ніхто не памятае. Быў ён прыгожы тварам, але кульгаў і таму быў маўклівы і пануры, нелюдзімы. З дрэвамі размаўляў часцей, чым з людзьмі. Аднойчы, калі падчышчаў ён бераг возера насупраць драб, дзе стаяла альтанка, заўважыў сядзела там маладая княгіню з кнігай. Зірнулі яны адно на аднаго - вочы ў вочы, - і з той хвіліны сэрца маладога садоўніка не ведала спакою. А графіня і думаць не думала, што кінуты ёю ў бок гэтага моцнага мужчыны доўгі погляд зробіць бурныя перамены ў яго і яе лёсе. Саслоўная прорву паміж імі не дазваляла закаханаму нават думаць пра што б там ні было, акрамя тайнай любові сваёй спадарыні. І тады ён вырашыў распавесці аб сваёй любові даступным яму мовай дрэў. На лужку перад палацам садоўнік з дазволу графа збудаваў дзівосны ”карагод” з трох ўстаўшых ў круг дрэў, якія павінны былі ўвасабляць у сабе Веру, Надзею, Любоў. Асабліва незвычайным апынулася дрэва Любові: яно як быццам узлятала, цягнулася да неба ўверх... каранямі, пакрытымі лісцем.

Захаплення графіня, зірнуўшы на садоўніка, усё зразумела і ахопленая раптоўным парывам пачуццяў, з падзякай за дарагі і тонкі падарунак пацалавала яго. Граф быў раз”юшаны. Садоўніка за яго дзёрзкасць чакала суровае пакаранне, быць можа, нават смерць. Графіня выратавала яго, выпусціўшы з вязніцы на ўсе чатыры бакі. Прайшоў час, не стала ні графіні, ні садоўніка, а цудоўныя-дрэвы яшчэ доўгія гады здзіўлялі і захаплялі наведвальнікаў Станькаўскага парку.