Гісторыя развіцця
Першае пісьмовае згадванне Шаркаўшчыны датуецца 1503 годам. На працягу XVI-XVIIШ стагоддзяў Шаркаўшчына прыналежала Зяновічам, Сапегам, Дамброўскім, Лапацінскім. У 1767 годзе побач з маёнткам з'явілася мястэчка Новая Шарковщина.
У выніку другога падзелу Рэчы паспалітай у 1793 годзе абодва населеных пункта апынуліся ў складзе Расійскай імперыі. Напачатку XX стагоддзя Старая і Новая Шаркаўшчына былі аб’яднаны ў адзін населены пункт.
1 студзеня 1919 года Шаркаўшчына ўвайшла ў склад БССР, аднак паводле Рыжскай мірнай дамове 1921 года Шаркаўшчына ўжо апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У 1932 годзе на чыгуначнай лініі Варапаева - Друя ў Шаркаўшчыне з'явілася чыгуначная станцыя. У 1939 годзе Шаркаўшчына ўвайшла ў склад БССР, дзе ў 1940 годзе атрымала афіцыйны статус пасёлка гарадскога тыпу. Падчас Вялікай Айчыннай вайны у перыяд з 30 чэрвеня 1941 да 1 ліпеня 1944 года гарадскі пасёлак знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй.
Турыстычны патэнцыял
Галоўным упрыгожваннем гарадскога пасёлка з'яўляецца царква абраза «Усіх смуткоўцаў Радасць », якая была пабудавана ў 1897 годзе. Царква з'яўляецца помнікам архітэктуры псеўдарускага стылю. Іншым значным храмам Шаркаўшчыны з'яўляецца драўляная Свята-Ўспенская царква, якая з'яўляецца ўнікальным помнікам драўлянага дойлідства. Таксама ў гарадскім пасёлку захаваліся сядзіба Лапацінскіх XIX стагоддзя і сядзіба Фёдаравічаў пачала XX стагоддзя.
Візітнай карткай рэгіёна з'яўляецца фестываль «Яблычны спас», які праводзіцца ў жніўні ў вёсцы Малыя Алашкі. Фестываль прымеркаваны да дня нараджэння вядомага селекцыянера І. П. Сікоры. У вёсцы Малыя Алашкі функцыянуе мемарыяльны музей садоўніка-селекцыянера І.П. Сікоры, багатая экспазіцыя якога прысвечана жыцці і дзейнасці ўслаўленага селекцыянера.
