Сядзіба захавалася часткова, у 1959 годзе па праекце архітэктара Е.Цюкава адноўлены палац, у 1993 -1995 гг. жылы флігель, спіртзавод, піўзавод. Неагатычны палац - галоўная архітэктурная і гістарычная дамінанта Прылуцкай сядзібы. Уяўляе сабой двухпавярховы будынак з нізкім цокальным паверхам, скляпеністымі перакрыццямі з двух'яруснымі шасціграннымі дэкаратыўнымі вежамі. Парадны фасад вылучаны шырокім рэзалітам. Афармленне палаца было параўнальна сціплым, вылучаўся прыгожы паркет, у парадных пакоях было шмат ляпніны, салон упрыгожваў гарнітур ў стылі Людовіка XV, карціны і партрэты, мелася найбагацейшая бібліятэка ў некалькі тысяч тамоў, у асноўным на французскай, нямецкай і англійскай мовах. Пры палацы быў сфармаваны вялізны парк, падзелены на 2 часткі: стары італьянскі і пейзажны. Ад уязной брамы да палаца вядзе ліпавая алея, ад старой пасадкі захавалася 6 ліп.
Прылуцкая сядзіба лічылася адной з найбольш прыгожых на Міншчыне і была своеасаблівым культурным цэнтрам, дзе збіраліся лепшыя прадстаўнікі інтэлігенцыі краю: Чэслаў Манюшка з сынам Станіславам, Напалеон Орда. Падчас Другой сусветнай вайны тут размяшчаўся загарадны дом гаўляйтэра Беларусі Вільгельма Кубэ. Пасля вайны тут размясціўся НДІ аховы раслін.
Сядзіба тоіць у сабе шмат таямніц. З панам Томашам Вішнявецкім звязаны самы таямнічы перыяд у жыцці Прылуцкага палаца, казалі, што ён калекцыянаваў муміі сваіх ворагаў: забальзамаваныя трупы выстаўляліся ў шкляных магілах на ўсеагульны агляд. Магчыма, гэта гісторыі прыдуманыя сялянамі, каб выставіць і так наравістага пана яшчэ больш жорсткім, тым не менш менавіта пры Томаш Вішнявецкім каля сядзібы і з'явілася невядомая магіла. А каля яе часта бачылі прывід зніклай пані Сесіліі, якая змяніла мужу. Не «сядзелася», сцвярджаюць легенды, на тым свеце і Фердынанту Вішнявецкаму. Часцяком ён пакідаў фамільны склеп, і калі дзверы палаца не былі зачыненыя, то пранікаў унутр і хадзіў па галерэях і калідорах. Толькі рыпелі маснічыны ды чуўся стук нахіленай шаблі.
