Гарадніца Тызенгаўза

Прадмесце Гарадніца — адміністрацыйны, культурны і прамысловы цэнтр Гродна XVIII стагоддзя, які ўключаў да 85 будынкаў разнастайнага прызначэння. Пабудавана старастай гродзенскім Антоніем Тызенгаўзам у другой палове XVIII стагоддзя з мэтай замяніць дробную рамесную вытворчасць мануфактурнай.

Пры будаўніцтве Гарадніцы упершыню ў гісторыі горадабудаўніцтва Беларусі былі выкарыстаны новыя метады праектавання і будаўніцтва, у аснову праектнага плана былі пакладзены планіровачныя прынцыпы барока. Забудова складалася з 3 асобных рэгулярна спланаваных зон: адміністрацыйна-культурнай, навучальнай, вытворча-жылой.

Значнае месца ў ансамблі Гарадніцы адводзілася навучальным установам. Тут знаходзіліся школы ветэрынараў, землямераў, будаўнікоў, выкладалі ў іх вядомыя вучоныя, архітэктары і балетмайстры з розных краін Еўропы.

На сённяшні дзень найбольш захавалася адміністрацыйна-культурная зона — Гродзенскі палац Тызенгаўза, дом віцэ-адмірала, будынак гродзенскай медыцынскай школы, палац адміністратара, тэатр Тызенгаўза («крывая афіцына»), дом лясны адміністрацыі, лямус.