Крошынскi касцел Божага цела
Касцёл пабудаваны ў 1920 году з гліны ў маёнтку
Святаполк-Завадзких на месцы драўлянага касцёла 1818 гады. У плане будынак -
прямавугольнік с двухсхільным дахам. Фасад двухярусны.
У храме захавалася унікальная жырандоля, якую яшчэ ў 1881
годзе выкаваў крашынскі паэт-легенда Паўлюк Багрым. Яго люстра з вытанчаным
арнаментам, з батанічнай і арніталагічнай сімволікай – шэдэўр кавальскай працы,
які запамінаецца кожнаму, хто яго хоць аднойчы пабачыў.
Жырандоль была выраблена ўручную чалавекам
вялікага таленту і цяжкага лёсу з чугуну і ліставай бронзы ў выглядзе лёгкага
засневага падвешвання, які складаўся з двух абручоў на трох металічных джутах.
Малюнак кветак і жаўрукоў упрыгожвае яе кроноподобное завяршэнне. На верхнім
абручы выбіты надпіс:”Павел Багрым выкаваў у Крошыне над Шчарай у 1881
г.”. Таксама паказана імя замоўца: ”Замовіў па бостанскім узоры Пётр
Святаполк-Завадскі”. Першапачаткова, люстра знаходзілася ў зале хаты
Пятра, а затым яго нашчадкіі перадалі яе касцёлу.
Паўлюк Багрым - сын мясцовага
каваля Юзэфа і Марыі Стахоўскіх - навучаўся ў прыхадской школе пры мясцовым
касцёле. Паўлюк - гэта паэт, чалавек, чыё жыццё стала легендай, а ўсе
біяграфічныя звесткі пра яго атрыманы, дзякуючы публікацыі Я.Янушкевича.
На сцяне сучаснага касцёла вісіць таблічка,
на якой напісаны тэкст адзінага верша Багрыма, перакладзены на польскую і
англіскую мовы.
Магіла Паўлюка Багрыма знаходзіцца тут жа, за касцёлам.
Насупраць касцёла, па другі бок Шчары, можна
прагуляцца па старым парку шляхціцаў Святаполк-Завадскіх. Парк вядомы
сваімі велічнымі ясенямі, а таксама дубам, пасаджаным у 1884 годзе нашым
земляком, сусветна вядомым навукоўцам Ігнатам Дамейкам і паэтам Антонам Адынцом.