Вызвалены Пінск войскамі 1-га Беларускага фронта падчас развіцця наступу на Баранавіцка-Брэсцкім кірунку на другім этапе аперацыі ”Баграціён” у ліпені 1944 гады. Баявыя дзеянні вялі войскі 28-й н 61-й войскаў і Дняпроўская ваенная флатылія.
.Увечар 13 ліпеня 1944 года камандзір асобнага гвардзейскага процітанкавага артылерыйскага дывізіёна гвардыі маёр Калінін, які пераправіўся з чатырма гарматамі праз раку Ясельда ўступіў каля сяла Купятічы ў няроўны бой з групай фашысцкіх танкаў, што заступіла шлях нашай пяхоце да горада Пінску. Артылерысты адбілі некалькі контратак, знішчылі амаль усе танкі і з пяхотай перайшлі ў наступ.
Указам Прэзідыума Вярхоўнай Рады СССР ад 25 жніўня 1944 гады Ціхану Калініну, маёру, рускаму, прысвоена званне Героя Савецкага Звяза. Пахаваны ў брацкай магіле ў гарадскім парку.
У загадзе Вярхоўнага Галоўнакамандуючага гаварылася: ”Войскі 1-го Беларускага фронта, фарсіраваўшы рэкі Ясельда і Прыпяць, сёння, 14 ліпеня пры падтрымцы Дняпроўскай рачной ваеннай флатыліі штурмам авалодалі цэнтрам савецкай Беларусі горадам Пінскам - важным апорным пунктам абароны немцаў на Брэсцкім кірунку.
У 1950 - 1967 гадах на месцы высадкі дэсанта, там, дзе знаходзіцца брацкая магіла 176 ваяроў, маракоў Чырванасцяжнай Дняпроўскай флатыліі і партызан, загінулых пры вызваленні Пінска ў гады Вялікай Айчыннай вайны, створаны мемарыяльны комплекс (архітэктар М. Заржецкі, скульптар А. Шмакаў).Планоўка комплексу мае восевую кампазіцыю. Напачатку алеі ўсталяваны бранякатэр N 92 і стэла з памятным надпісам. Перспектыву алеі замыкае прастакутная пляцоўка, якая падводзіць да двумаршевой усходам. Паміж маршамі збудаваны парапет, да якога прымацаваны дошкі з імёнамі загінулых вызваліцеляў. Усходы вядуць да галоўнай кампазіцыйнай часткі комплексу - бетоннай стэле з бронзавымі барэльефамі матроса, салдата і жанчыны. У падножжа стэлы - Вечны агонь. Абапал стэлы ўсталяваны абеліскі па магілах Герояў Савецкага Звяза Ціхана Ігнацьевіча Калініна і Аляксея Цімафеевіча Кулікова.
Шматнацыянальны экіпаж БК-92 узначальваў афіцэр І. Черназубаў. На борце адважна ваявалі і ўпалі смерцю герояў Аляксей Кулікаў, Набиюлла Насыраў, Пётр Альхоўскі і яго сын юнга Алег, Зміцер Міхайлаў, Іван Трываль і іншыя.
А прадгісторыя помніка-карабля такая. На беразе Піны, дзе ён зараз знаходіцца, існаваў адкрыты плавальны басейн з вышкай для скачкоў у ваду. Пабудаваны ў 1952 годзе грамадствам ”Спартак”, на працягу 15-ці гадоў ён служыў спартовай базай для плывуноў, але, як той казаў, састарэў. Увосень 1967 года вадаём засыпалі і ўсталявалі гвардзейскі бранякатэр. Адкрыццё яго як помніка адбылося ў Дзень Ваенна-Марскога Флота ў ліпені 1968 года.
