Лесапарк імя Чалюскінцаў

Лесапарк ім. Чалюскінцаў створаны ў 1928 - 1932 гг. ва ўсходняй частцы горада ў сасновым масіве, які прымыкае да Маскоўскага шасэ. Агульная плошча тэрыторыі складае 59 га. Да XVIII стагоддзя гэтыя землі належалі маёнтку Вялікі Слепень, уладальнікамі якіх былі князі Радзівілы, а з XVIII стагоддзя і да 1918 г. знакамітаму роду Ваньковічаў. Да захаваўся сасновага лесу далучаны пасадкі каштоўных парод дрэў, такіх як чынара, манжурскі арэх, чырвоналісны дуб. Імя «Чалюскінцаў» прысвоена ў 1934 г. у гонар удзельнікаў экспедыцыі на параходзе «Чалюскін».

У паўночна-ўсходняй частцы парку знаходзіцца магіла савецкіх ваеннапалонных, падпольшчыкаў і мірных жыхароў. Тут пахавана больш за 10 тысяч чалавек, расстраляных нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў гады вайны. У 1955 годзе на магіле ўстаноўлены помнік - скульптура жанчыны ў смутку. У парку размешчаны атракцыёны, летняя эстрада, танцавальная пляцоўка.

У цяперашні час парк з'яўляецца адным з цэнтральных паркаў горада Мінска і мае статус гісторыка-культурнай каштоўнасці, як помнік гісторыі і ландшафтнай архітэктуры. Тут расце каля 22 тыс. дрэў, у асноўным гэта ліставыя і іглічныя пароды. Па ўсёй тэрыторыі ўздоўж асноўных алей пасаджаны дэкаратыўныя віды (каштан, ліпа, клён, бяроза, рабіна, елі і інш).