Крошынскi касцел Божага цела

Касцёл пабудаваны ў 1920 году з гліны ў маёнтку Святаполк-Завадзких на месцы драўлянага касцёла 1818 гады. У плане будынак - прямавугольнік с двухсхільным дахам. Фасад двухярусны.
У храме захавалася унікальная жырандоля, якую яшчэ ў 1881 годзе выкаваў крашынскі паэт-легенда Паўлюк Багрым. Яго люстра з вытанчаным арнаментам, з батанічнай і арніталагічнай сімволікай – шэдэўр кавальскай працы, які запамінаецца кожнаму, хто яго хоць аднойчы пабачыў.
Жырандоль была выраблена ўручную чалавекам вялікага таленту і цяжкага лёсу з чугуну і ліставай бронзы ў выглядзе лёгкага засневага падвешвання, які складаўся з двух абручоў на трох металічных джутах. Малюнак кветак і жаўрукоў упрыгожвае яе кроноподобное завяршэнне. На верхнім абручы выбіты надпіс:”Павел Багрым выкаваў у Крошыне над Шчарай у 1881 г.”. Таксама паказана імя замоўца: ”Замовіў па бостанскім узоры Пётр Святаполк-Завадскі”. Першапачаткова, люстра знаходзілася ў зале хаты Пятра, а затым яго нашчадкіі перадалі яе касцёлу.
Паўлюк Багрым - сын мясцовага каваля Юзэфа і Марыі Стахоўскіх - навучаўся ў прыхадской школе пры мясцовым касцёле. Паўлюк - гэта паэт, чалавек, чыё жыццё стала легендай, а ўсе біяграфічныя звесткі пра яго атрыманы, дзякуючы публікацыі Я.Янушкевича. 
На сцяне сучаснага касцёла вісіць таблічка, на якой напісаны тэкст адзінага верша Багрыма, перакладзены на польскую і англіскую мовы.
Магіла Паўлюка Багрыма знаходзіцца тут жа, за касцёлам.
Насупраць касцёла, па другі бок Шчары, можна прагуляцца па старым парку шляхціцаў Святаполк-Завадскіх. Парк вядомы сваімі велічнымі ясенямі, а таксама дубам, пасаджаным у 1884 годзе нашым земляком, сусветна вядомым навукоўцам Ігнатам Дамейкам і паэтам Антонам Адынцом.