Будаваць мемарыял дапамагала ўся краіна. Граніт быў прывезены з кар'ераў Украіны, белы мармур з Расіі. Урачыстае адкрыццё мемарыяльнага комплексу «Хатынь» адбылося 5 ліпеня 1969 года.
Комплекс займае плошчу каля 50 га. У цэнтры кампазіцыі мемарыяла знаходзіцца шасціметровая бронзавая скульптура «Непакораны чалавек» з мёртвым дзіцем на руках. Побач стуленыя гранітныя пліты, якія сімвалізуюць дах хлява, у якім былі спалены жыхары вёскі. На брацкай магіле з белага мармуру — Вянок памяці. На ім — наказ загінулых жывым:
«Людзі добрыя, падушыце: любілі мы жыццё, і Радзіму нашу, і Вас, дарагія. Мы згарэлі жывымі ў агні. Наша просьба да ўсіх: няхай скруха і смутак абярнуцца ў мужнасьць вашую і сілу, каб змаглі вы зацвердзіць навечна мір і спакой на зямлі. Каб з гэтага часу нідзе і ніколі ў віхуры пажараў жыццё не памірала!
На адваротным баку Вянка памяці — адказ жывых загінуўшым:
«Родныя вы нашыя. Галовы ў скрусе вялікай схіліўшы, стаім перад вамі. Вы не пакарыліся фашысцкім забойцам у чорныя дні ліхалецця. Вы прынялі смерць, але полымя любові вашай да Радзімы нашай Савецкай давеку не згасне. Памяць пра вас у народзе несмяротная, як вечная зямля і вечна яркае сонца над ёю!
Былая вуліца вёскі выкладзена шэрымі, пад колер попелу, жалезабетоннымі плітамі. У тых месцах, дзе калісьці стаялі дамы, пастаўлена 26 сімвалічных бетонных ніжніх вянкоў зрубаў і столькі ж абеліскаў, якія нагадваюць пячныя трубы, апаленыя агнём. Перад кожным са спаленых дамоў устаноўлена адкрытая брамка, як сімвал гасціннасці жыхароў вёскі. На трубах-абелісках — бронзавыя таблічкі з імёнамі тых, хто тут нарадзіўся і жыў. Зверху кожнага абеліска — сумна звініць звон. Званы тэлефануюць адначасова кожныя 30 секунд.На тэрыторыі комплексу знаходзіцца адзіная ў свеце магілка, кожная з якіх сімвалізуе адну з неадроджаных беларускіх вёсак, спаленых разам з насельніцтвам. Магіла кожнай вёскі ўяўляе сабой сімвалічнае папялішча, у цэнтры якога размешчаны пастамент у выглядзе мовы полымя - сімвал таго, што вёска была спалена. У жалобнай урне захоўваецца зямля вёскі. На магіле напісаны назва вёскі і назва раёна, у якім стаяла вёска.
Яшчэ адзін мемарыяльны элемент комплексу — «сімвалічныя дрэвы жыцця», на галінах якіх у алфавітным парадку пералічаны назвы 433 беларускіх вёсак, якія былі знішчаны фашыстамі разам з жыхарамі, але адноўлены пасля вайны.
Мемарыяльны элемент «Сцяна памяці» уключае мемарыяльныя пліты з назвамі звыш 260 лагераў смерці і месцаў масавага знішчэння людзей на тэрыторыі Беларусі.
На тэрыторыі мемарыяла таксама знаходзіцца «Вечны агонь». На квадратным жалобным пастаменце ў трох кутах размешчаны тры бярозкі. Замест чацвёртай гарыць вечны агонь — у памяць аб кожным чацвёртым загінуўшым жыхары Беларусі.
Мемарыяльны комплекс «Хатынь» уключаны ў дзяржаўны спіс гісторыка-культурнай спадчыны.
Хатынская трагедыя адбылося 22 сакавіка 1943 года. Раніцай за 6 км ад Хатыні партызаны абстралялі аўтакалону фашыстаў і ў выніку нападу забіты нямецкі афіцэр. Азвярэлыя фашысты ўварваліся ў вёску Хатынь і акружылі яе. Усё насельніцтва — старых, жанчын, дзяцей выганялі з дамоў і гналі ў калгасную адрыну. Прыкладамі аўтаматаў паднімалі з пасцелі хворых, старых, не літавалі жанчын з маленькімі і груднымі дзецьмі. Адзіны дарослы сведка хатынскай трагедыі 56-гадовы вясковы каваль Іосіф Камінскі, абгарэлы і паранены прыйшоў у прытомнасць позна ноччу, калі фашыстаў ужо не было ў вёсцы. Яму прыйшлося перажыць яшчэ адзін цяжкі ўдар: сярод трупаў аднавяскоўцаў ён знайшоў свайго параненага сына. Хлопчык быў смяротна паранены ў жывот, атрымаў моцныя апёкі. Ён сканаў на руках у бацькі. Гэты трагічны момант з жыцця Іосіфа Камінскага пакладзены ў аснову стварэння адзінай скульптуры мемарыяльнага комплексу «Хатынь» — «Непакорны чалавек».
Дзяржаўны мемарыяльны комплекс «Хатынь» адкрыты для наведвальнікаў кругласутачна. Фотадакументальная экспазіцыя адкрыта з 10.00 да 16.30. Выхадны – панядзелак.
