Паводле падання, падчас адной са шматлікіх эпідэмій халеры, а менавіта ў 1631 г., аднаму з менчукоў прысніўся сон, які апынуўся прарочым. «Выратаванне горада ад поўнага вымірання залежыць ад святога Роха, статуя якога пахавана пад абломкамі касцёла бонифраторов, яе трэба знайсці і выняць». Сваім сном гэты гараджанін падзяліўся з іншымі асуджаны. Пасля працяглых пошукаў у руінах была знойдзена драўляная статуя святога Роха. Яе ачысцілі, і ва ўрачыстай працэсіі насілі па горадзе. Агульнае прыгнёт па прычыне эпідэміі было такім вялікім, а прамень надзеі і збаўлення быў такім жаданым, што нават габрэі далучыліся да працэсіі. Затым статую ўсталявалі ў драўлянай капліцы на Залатой Горцы. Пасля чаго эпідэмія пайшла на змяншэнне.
Cёння ў будынку касцёла знаходзіўся канцэртная зала камернай і арганнай музыкі Белдзяржфілармоніі.
