Аднак ужо ў 1937 наш акадэмік Герасім Багамолаў стварыў першую геалагічную карту Беларусі. Пошукі спыніла вайна, і толькі ў 1951 годзе, калі была створана першая Беларуская экспедыцыя разведачны свідравання, яны былі адноўлены.
Праводзіліся безвыніковыя пошукі пад Мазыром і здавалася б паспяховыя пад Ельскім, дзе першы выкід нафты быў 16,5 тон, але высветлілася, што гэта адзінкавае з'ява. У наступстве такіх пошукаў, СССР было прынята рашэнне звярнуць пошукi.
Група энтузіястаў пераканала кіраўнікоў Беларускай канторы разведачнага свідравання перанесці пошукавыя працы пад Рэчыцай. Неўзабаве па сродках складаных перамоваў былі вылучаныя грошы на дадатковыя пошукі.
Першая свідравіна, якая была закладзена ў 1961 годзе пад Рэчыцай у ходзе пошукавых работ не дала ніякіх праяў нафты. Пазней былі закладзеныя яшчэ сем свідравін. Першая свідравіна майстра Зайцава Валянціна Аляксандравіча зарабіла 20 жніўня 1964 года. Дэбіт яе склаў 120 тон нафты ў суткі.
Што знаходка нафты пад Рэчыцай невыпадковая, канчаткова стала ясна праз 57 дзён, калі на свідравіне нумар 8 майстра Уладзіміра Галко забіў другі фантан, свідравіна дала 600 тон нафты ў суткі. Так было адкрыта Рэчыцкае радовішча нафты.
Праз некалькі гадоў, у 1968 годзе па ініцыятыве галоўнага інжынера НПУ "Рэчыцанафта" быў складзены адмысловы план, і было вырашана прасвідраваць першую свідравіну, якая не дала нафты яшчэ раз. Бурылі яшчэ на 500 метраў, прабурылі да 3 тысяч з хвосцікам метраў. І свідравіна дала 800 тон нафты ў суткі.
Стэла ў вобразе нафтавай вышкi - менавіта такой, якой яна была ў тыя гады і памятны знак былі ўзведзены на месцы восьмай свідравіны. Памятны знак нясе асаблівы сэнс, нагадваючы нам пра складаным шлях развіцця нафтавай прамысловасці ў Беларусі.
