Фарты ўзводзіліся на ўзвышшах. Кожны ўяўляў сабой складанае ваеннае збудаванне, разлічанае на працяглую абарону. З фасада фарты былі практычна непрыступнымi ўмацаваннямі даўжынёй да 150 м. Іх апярэзвалi бятонныя прыступкi, якія вялi наверх - да асноўнай лініі абароны. Вялікія земляныя валы, агароджаныя радамі калючага дроту, знаходзіліся на ўнутраных дварах умацаванняў.
Самым вядомым фартыфікацыйным збудаваннем у Гродзенскай крэпасці з”яўляецца форт № 2. Абарончы будынак знаходзіўся насупраць вёскі Навумовіч, побач з дарогай на Сапоцкін, у непасрэднай блізкасці ад Аўгустоўскага канала. Даўжыня яго цэнтральнага фасада складала каля 150 м, таўшчыня сцен - каля 2 м. У 1939-1941 гадах форт быў уключаны ў сістэму Гродзенскага ўмацаванага раёна. У ўмацаванні знаходзіліся байніцы 9-га кулямётна-артылерыйскага батальёна.
Форт вядомы тым, што прымаў удзел адразу ў двух сусветных войнах. Падчас першай сусветнай ён служыў фартыфікацыйным збудаваннем. Аднак ўмацаванне было падарвана ў ноч з 19 на 20 жніўня 1915 года, калі ўжо не магло стрымліваць націск праціўніка. Крэпасць спыніла сваё існаванне, аднак падчас Першай сусветнай вайны немццы так і не дамаглiся сваёй мэты - разграміць рускія войскі і прымусіць Расійскую імперыю падпісаць акт аб капітуляцыі.
У 1941-1943 гадах у руінаў форта № 2 нямецкія салдаты расстрэльвалі мірных жыхароў Гродна і навакольных вёсак. Пасля вайны на месцы масавых забойстваў быў усталяваны помнік ахвярам фашызму: скарбячая маці аплаквае сваіх сыноў, якія загінулі ў абедзвюх войнах.
