У 1452 году князь Ян Свірскі пабудаваў першы драўляны касцёл. У 1570 годзе, пад уплывам рэфармацыі царквы ў Заходняй Еўропе, большасць каталікоў мястэчка Свір, дваранства і князі Свірскія прынялі кальвінізм. Касцёл быў зачынены і спустошаны і толькі ў 1598 годзе вернуты рымска-каталіцкай царкве. У 1653 годзе, пры актыўным садзейнічанні ксяндза Г. Ясінскага, пачалося будаўніцтва каменнага касцёла, які ў 1671 году быў асвячоны.
Храм уяўляе невялікі однанефны храм, які завяршаўся паўцыліндрычнай апсідай, а галоўны фасад храма выходзіў на цэнтральную вуліцу мястэчка. У 1909 году храм перабудаваны і пашыраны. Да бакавога фасада прыбудавана трехнефная базіліка, да процілеглага – четырохсценная апсіда, да галоўнага фасада – шмат”ярусная вежа.
Галоўны фасад храма шырокім карнізным поясам паасобны на дзве часткі. Ніжняя частка дэкаравана пілястрамі і паўцыркульнымі нішамі, верхняя частка ўяўляе сабою высокі шчыт, завершаны трохкутным франтонам. Сцены бакавых фасадаў дэкараваны пілястрамі, паміж якімі размешчаны аркавыя аконныя праёмы, а на другім ярусе. Четырехъярусная вежа дэкаравана сціпла. Яе ярусы прарэзаны невялікімі праёмамі – прастакутныя на першым ярусе і аркавыя на астатніх. Завяршаецца вежа невысокім купалам, над якім узвышаецца двух”ярусны ліхтар. У архітэктурна – планавальнай структуры, дэкаратыўным афармленні Мікалаеўскага касцёла выяўляюцца формы неабарока. Тэрыторыя вакол касцёла абнесена агароджай з бутавага каменя. Поруч галоўнага фасада ў агароджу ўмуравана капліца, у нішы якой размешчана скульптурны малюнак Маці Божай.
У інтэр”еры храма шэсць прафіляваных калон (па тры ў кожным шэрагу) дзеляць прастору на тры нефа. Сцены інтэр”еру дэкараваны пілястрамі, прафіляванымі карнізамі, фрэскавым жывапісам. На бакавых сценах 14 гарэльефных кампазіцый (1990 год, гіпс), у якіх расчыняецца евангельскі сюжэт «Крыжовы шлях Ісуса». У вонкавым архітэктурным абліччы храма адлюстраваны эклектычныя формы, характэрныя для пачатку ХХ стагоддзя.
У 1961 годзе пасля смерці апошняга дэкана свірскага ксяндза Казіміра Шылейкі касцёл быў зачынены. У 1980 пераабсталяваны ў завод, у 1990 храм вярнулі вернікам.
