Цяжкія часы храм перажыў у савецкі перыяд, асабліва ў 30-е гады, становішча вернікаў было ўсё цяжэй. Апошнім плябанам Капыльскага храма быў протаіерэй Уладзімір Пастарнацкі. Упершыню яго арыштавалі 24 сакавіка 1936 г., абвінаваціўшы ў тым, што ён употай вёў запісы хрышчоных ім асоб. Тады гэта лічылася злачынствам, і бацьку Уладзіміра прысудзілі да двух гадоў зняволення ў выпраўленчай працоўнай асадзе. Пасля вызвалення яго арыштавалі другі раз і 5 студзеня 1938 г. прысудзілі да растрэлу.
У паваенныя гады ў Спаса-Узнясенскай царкве, якая пры невядомых нам акалічнасцях адкрылася ў перыяд вайны, двойчы праводзіўся рамонт: у 1952 і 1954 гг. Яе прыход, які адрадзіўся ў гады вайны, аб”ядноўваў 22 вёскі. Паўторнае зачыненне царквы ў Капыле адбылося 10 лістапада 1961 г., яна была адабрана ад вернікаў і перададзена ў ведамстваў ДОСААФ. Прыхадской абшчыне далі права арандаваць другое памяшканне, але вернікі не пайшлі на гэта, а наведвалі царкву ў Цімкавічах. У гэту ж царква ў снежні 1961 г. было перакладзена маёмасць Капыльскага Спасу-Узнясенскага храма. 8 жніўня 1961 г. капыльскую праваслаўную абшчын. Толькі з пачатку 1990-ых у Капыле зноў пачала сваю дзейнасць Спаса-Узнясенская царква.