На пачатку XVIII стагоддзя манастыр быў падвергнуты нападу шведаў, а пазней — пасля вызвалення горада рускімі войскамі — татарскімі і калмыцкімі паліцамі. Свята-Мікольскі манастыр быў падпалены і значна пацярпеў падчас пажару. У 1793 годзе пры архібіскупе Георгіі (Каніскім) было пачата будаўніцтва зімовага храма, які знаходзіцца побач з Мікольскім саборам, зараз гэта Ануфрыеўскі храм.
Не пазбег манастыр ганенняў на царкву ў гады савецкай
улады. З 1937 года ў Свята-Мікольскім саборы знаходзілася перасыльная турма.
У 1996 годзе пры манастыры было заснавана сястрыцтва ў імя святых пакутніц
Веры, Надзеі, Любови і іх маці Сафіі.
У манастыры знаходзяцца спісы Магілева-Братэрскага абраза Божай Маці,
Бялыніцкай Божай Маці, а таксама абразы «Прасвяднае неба».
Адмысловую каштоўнасць уяўляе Мікалаеўская царква (1669 г.). У дэкоры царквы -
драўляны іканастас.
