Дачу ў Леўках Янка Купала вельмі любіў. Прыязджаў туды кожны год ранняй вясной і заставаўся да позняй восені. Там яму добра пісалася. У 1941 году дача ў Леўках стала прыстанкам для паэта пасля таго, як згарэла яго хата ў Мінску. Але 3 ліпеня 1941 г. згарэла і дача паэта ў выніку варожага артабстрэлу. Ва ўрадавай пастанове ад 4 жніўня 1945 года за № 1139-292 у пункце 4 запісана: «Адбудаваць дачу Янкі Купалы ва ўрочышчы Леўкі, Аршанскага раёна, Віцебскай вобласці, спаленую нямецка-фашысцкімі захопнікамі, і стварыць там філіял Літаратурнага музея Янкі Купалы». Адноўлена дача была ў 1981 годзе па макеце мастакоў Я.Раманоўскага і Ф.Анісовіча. У гэтым будынку створана мемарыяльная экспазіцыя, а ў будынку канторы былога Копысского ляснікоўства, дзе ў 30-е гады спыняўся Янка Купала, змесцавана літаратурная экспазіцыя, якая асвятляе жыццё і дзейнасць паэта 30-х гадоў. У склад мемарыяльнага комплексу ўваходзяць гаспадарчыя пабудовы, хата шафёра, гараж, у якім экспануецца купалаўская машына «Шэўрале». Скульптурная кампазіцыя А.Анікейчыка «Восень паэта» з”яўляецца адным з лепшых помнікаў народнаму паэту і займае цэнтральнае месца ў мемарыяльным комплексе «Леўкі». У 1978 годзе урадам Беларусі было прынята рашэнне пра стварэнне Купалаўскага мемарыяльнага запаведніка «Леўкі» пляцам у 19 гектараў.
У філіяле «Леўкі» асноўная гісторыка-літаратурная частка экспазіцыі змесцавана ў хаце былога ляснікоўства. Гэта хата ацалела ў ваенныя гады і ўжо гэтым каштоўны. У ім спыняўся Янка Купала ў 1935 годзе, калі прыязджаў для ўдзелу ў творчых вечарах і сустрэчах. Экспазіцыя філіяла «Леўкі» найболей ярка адлюстроўвае творчую дзейнасць Янкі Купалы 30-х гадоў, яго актыўную грамадскую дзейнасць. Вельмі вялікую цікавасць уяўляе сабою мемарыяльная частка філіяла «Леўкі» – гэта адноўленая дача паэта. Старажылы сцвярджаюць, што ўзноўлена і сама дача, і яе інтэр”ер настолькі сапраўды, быццам яна і не была спалена падчас другой сусветнай вайны.
