Касцёл асвяцілі ў гонар Святога Антонія Падуанскага - францішканскага прапаведніка-цудатворца, аднаго з найбольш шанаваных каталіцкай царквой святых. Да яго звяртаюцца пры пошуку страчаных рэчаў, Св. Антоній дапамагае знайсці людзям не толькі матэрыяльнае, але і духоўнае: каханне, надзею, сумленне, Бога. Будучы прапаведнік нарадзіўся ў канцы XII стагоддзя ў Лісабоне (Пірэнейскі п-ў). Атрымаўшы сан святара, ён адправіўся служыць у Марока, але ў хуткім часе ён захварэў і быў вымушаны вяртацца дадому. Карабель трапіў у шторм і толькі цудам ацалеў, яго аднесла да берагоў выспы Сіцылія. З гэтага часу Антоній прыняў боскае прадбачанне і стаў прапаведаваць. Словы яго пропаведзяў знаходзілі просты і лёгкі шлях да сэрцаў і душах слухачоў. Памёр прапаведнік ў саракагадовым узросце.
Сёння храм ўяўляе сабой аднавежаваю базіліку з пяціграннай апсідай. Веліч касцёла надае шматярусная шатровая вежа. На чырвоным фоне цагляных сцен вылучаюцца абтынкаваныя і пабелены нішы і аркатура - шэраг невялікіх глухіх арак. Бакавыя фасады раздзелены контрофорсами і спічастымі праёмамі. Уваход у касцёл прадстаўлены трыма спічастымі парталамі.
У 1959 годзе храм быў зачынены і пазней пераабсталяваны пад філіял завода радыакампанентаў. Унутры храм быў падзелены на два паверхі, інтэр”ер моцна зменены. Касьцельны крыж увесь гэты час захоўваўся ў пастаўскай царквы. І толькі ў 1989 годзе храм быў вернуты вернікам. З гэтага часу і да 1995 года ксёндзам-прабащем у касцёле быў Ян Шуткевiч . Пры ім пачалося хуткае аднаўленне храма, некаторыя набажэнствы перакладзены на беларускую мову. Касцёл быў вернуты з забыцця, і цяпер, нягледзячы на ўсе нягоды, паднесеныя ёй часам, неагатычная святыня горда і велічна ўзвышаецца над горадам.
Ён, збудаваны каля рэкi, з”яўляецца вертыкальным акцэнтам гістарычнага цэнтра Паставаў. У архітэктурна-ландшафтнай кампазіцыі спалучаюцца воднае люстэрка сажалкі і рэкі, зеляніна і неагатычныя з чырвонай цэглы манументальныя формы касцёла.
