Спачатку храм, закладзены Вольгай, быў драўляным, а ў ХII ст. стаў каменным. Пры ўзвядзенні царквы была скарыстана арыгінальная будаўнічая тэхніка: сцены храма выкладзены з шэрагаў белых часаных вапняковых блокаў, перамежных здвоенымі шэрагамі плінфы (плоскай і шырокай цэглы). Будавалася царква з удзелам прыезджых майстроў. На працягу пяці стагоддзяў храм быў галоўным храмам горада.
Каля 1622 года царква стала ўніяцкай і толькі ў 1832 годзе зноў была перададзена праваслаўным. За гэты час яе вонкавае аблічча падверглася значным зменам. Царква часткова была разбурана ў гады Другой сусветнай вайны. За пашкоджанне гэтага каштоўнага помніка архітэктуры Германіяй была выплачана Беларусі вялікая кантрыбуцыя. Аднак гэтыя грошы не былі скарыстаны на аднаўленне храма. У пашкоджаным выглядзе ён прастаяў да 1961 года, калі па загадзе гарадскіх улад быў падарваны. У 1977 годзе была выраблена кансервацыя руін. Царква адноўлена ў 1998 годзе.
