Перад галоўным фасадам храма - двух”ярусная брама, збудаваная адначасова з перабудовай храма ў 1735 годзе. Па сваёй кампазіцыі ён уяўляе выцягнутую базіліку з прастакутнай апсідай. Да велічэзнага масіва асноўнага аб”ёму з тоўстымі сценамі прыстаўлены лёгкія, тонка прамаляваныя вежы, якія ўзносяць будынак у нябёсы.
Храм перакрыты цыліндрычнымі зборамі з ляпным геаметрычным арнаментам у інтэр”еры. Фрэскі, якія пакрывалі сцены і столь храма, былі згублены ў 1875 годз пры перабудове касцёла пад царкву. Тады ж у ім быў усталяваны іканастас. Адмысловай каштоўнасцю храма з”яўляецца копія цудатворнай выявы Богамаці «Годна ёсць», прывезеная сюды ў 1911 году з Карэі — сталіцы Святой Гары Афон.
Па легендзе, шырокія падзямеллі, якія знаходзіліся пад будынкамі касцёла і манастыра, цягнуліся пад пляцам да Траецкага касцёла і нават далей да Беразвечча, дзе знаходзілася мясціна базыліянінаў. Каменны трохпавярховы манастыр, які замяніў драўляны ў 1735 годзе, прылягаў да касцёла з паўночна-заходняга боку, утвараючы замкнёны двор. Захавалася яго ўсходняе крыло, два іншых, струхлелых, былі разабраны ў 1892 годзе, амаль праз тры дзесяцігоддзі пасля зачынення манастыра (1864).
Манастыру прыналежала 15 маёнткаў, якія прыносілі ў год 100 тысяч злотых прыбытку. Глубокскія кармеліты ўтрымоўвалі школу, шляхоцкі пансіён на дванаццаць чалавек, бібліятэку з трох тысяч кніг, фізічны кабінет, аптэку, шпіталь і некалькі гасціных пакояў для падарожных. У гэтых пакоях 18 ліпеня 1812 гады спыніўся Напалеон.
Прычынай зачынення манастыра стала паўстанне 1863 года і актыўны ўдзел у ім кармелітаў, якія перадавалі паўстанцам прадукты, забяспечвалі іх лекамі, хавалі ў падзямелле манастыра. Пасля разгрому паўстання келлі манастыра і яго падзямеллі ператварыліся ў камеры для катаванняў і ўтрымання удзельнікаў паўстання, над якімі чыніў свой хуткі і жорсткі суд прыбылы сюды віленскі генерал-губернатар Мураўёў.
У наш час касцёл пераасвянчон і дзейнічае як праваслаўная царква.
