Храм размясціўся на цэнтральнай плошчы невялікага беларускага пасёлка, на месцы драўлянага касцёла, пабудаванага ў 1587 годзе. Праз амаль стагоддзе будынак быў рэканструяваны, а ў 1865 годзе прыстасаваны пад царкву.
Касцёл святога Мікалая ўяўляе каменную, трохнефную базіліку, над якой узвышаюцца 3 вежы. Уваходу у храм з боку плошчы папярэднічае магутная четырехярусная вежа-званіца з шатровым дахам і квадратным падмуркам. Пад апсідай касцёла размешчана крыпта з 30 пахаваннямі.
Падчас паўстання 1863 года ў касцёле святога Мікалая збіраліся паўстанцы. Гэта шмат у чым вызначыла лёс каталіцкага храма. Пасля разгрому паўстання царскія ўлады ператварылі касцёл у царкву. У час Вялікай айчыннай вайны храм быў зачынены. Праз каля паўстагоддзе будынак стаў дзеючым каталіцкім храмам.
