Бялыніцская Царква ў гонар іконы Маці Божай Бялыніцкай

Абраз з”яўляецца адной з хрысціянскіх святынь Беларусі. Па праваслаўнай версіі візантыйскі абраз Божай Маці у XIII веку прынесена манахамі з Кіева-Пячэрскай Лаўры ў храм паселішча на рацэ Друць (цяпер г.п. Бялынічы Магілёўскай вобласці). Пры ўсяночных дбаннях абраз цудоўнай выявай праззяла. У стагоддзях знаходзячыся ў праваслаўным (да 1596 г.), уніяцкім, у кармеліцкім (з 1634 г.) манастырах аблічча Заступніцы Нябеснай струменілася і вылечвала ад хвароб, суцяшала ў жалобах, дапамогала ў бедах. У 1635 году К.Завіша падарыў абразу аклад. Асобую славу цудатворнай абраз набыў падчас вайны Расіі з Рэччу паспалітай 1654 -1667 гадоў, калі знаходзілася ў Ляхавіцкім замку і дапамагла вытрымаць аблогу рускіх войскаў ваяводы І.А.Хованскага. У 1761 году адбылося ўрачыстае каранаванне абраза каронамі, асвячонымі ў Рыме. Абраз заставаўся ў Бялынічах і пасля перадачы ў 1876 году Бялыніцкага касцёла праваслаўнаму духавенству. У 1930-е гады пасля зачынення царквы абраз захоўваўся ў Магілёўскім абласным краязнаўчым музеі, адкуль знікла падчас II сусветныя войны. Спіс з гэтага абраза сёння знаходзіцца ў цэрквы і шануецца вернікамі не толькі з Беларусі. Дзень Імпрэзы - 25/12 красавіка (нст/стст).