Траецкае прадмесце

Траецкае прадмесце — гістарычная забудова квартала канца XVIII–XIX стагоддзя, абмежаваная вуліцамі Багдановіча, Купалы, Старавіленскай, Камунальнай набярэжнай.

Некалі гэта прадмесце было самым вялікім у Мінску. Нягледзячы на тое, што ад старой частцы горада яго аддзяляла рака, наяўнасць некалькіх мастоў дазволіла яшчэ ў старажытнасці пачаць асваенне гэтага раёна. Гісторыкі мяркуюць, што назва Траецкага прадмесця паўстала ў XV стагоддзі ад які знаходзіўся тут калісьці абарончага рэдута Святой Тройцы (ад касцёла Святой Тройцы), які знаходзіўся ў Барысаўскай заставы.

Размешчана Траецкае прадмесце ў лукавіне ракі Свіслач, на яе левым беразе. Архітэктурнае рашэнне ансамбля жылых дамоў па вул. Старавіленскай тыпова для класіцызму . Як суцэльная вулічная сцяна стаяць па адной, так званай, чырвонай лініі забудовы, ствараючы «адзіную суцэльную фасаду».

У прадмесце жылі людзі сярэдняга саслоўя – рамеснікі, гандляры, сяляне, ваенныя. У Траецкім прадмесці нарадзіўся Максім Багдановіч, некаторы час тут жыла сям”я Янкі Купалы.

Адрэстаўраваны і вернуты да жыцця комплекс з'яўляецца натуральным музеем, які захоўвае стыль і ўзоры гарадской каменнай пабудовы ХIХ стагоддзя. Арганічна размясціліся ў старых пабудовах разнастайныя крамы, аптэка, музеі, кафэ. З раёнам Траецкага прадмесця звязаны імёны некаторых дзеячаў культуры і літаратуры: тут нарадзіўся Максім Багдановіч, некаторы час жыла Алаіза Пашкевіч Цётка, у духоўнай семінарыі вучыўся заснавальнік беларускага мовазнаўства — Е. Ф. Карскі , на Траецкай гары ў вышэйшай жаночай школе выкладаў маляванне мастак Язэп Драздовіч .